Een ding weten we allemaal zeker: we gaan dood. Niet echt een vrolijk begin van een column zult u denken. Nee, dat is het ook niet maar echt zwaarmoedig wordt ie ook niet. De waarheid is, dat hoe ouder je wordt, des te vaker je geconfronteerd wordt met je eigen sterfelijkheid. Het klinkt misschien bizar, maar de krantenpagina waarop overlijdensadvertenties geplaatst zijn, wordt door mij al vele jaren aandachtig gelezen. Uit ervaring weet ik dat ik niet de enige ben!

Ook al ken je de overledene niet, de manier waarop zo’n advertentie is opgesteld, vertelt je wel iets over de persoon. Soms wordt er een foto geplaatst en ook komt het voor dat de tekst door de persoon zelf is gemaakt. Feit is dat begraven of cremeren en alles wat daarbij komt al lang niet meer een standaard gebeurtenis is, maar een persoonlijk tribute aan een dierbare die er niet meer is.

Toen zanger Armand overleed stond zijn open kist op het podium van de Effenaar. Iedereen kon hem voor de laatste keer zien, aanraken of nog iets toefluisteren. Een kennisje van me heeft eens een rieten mandje met liefde bekleed dat bestemd was als laatste rustplaats voor een baby’tje. Ook volwassenen kunnen kiezen uit allerlei alternatieven.

Voor echte Eindhovenfans behoort nu een 040-kist tot de mogelijkheden. Het is een kist die vervaardigd is onder meer uit massief en echt Eindhovens kastanjehout. Alle gebruikte materialen zijn honderd procent biologisch. En heel opmerkelijk, van de houtresten die overblijven, worden vogelhuisjes gemaakt!

Vooral dat laatste is een eyecatcher. Alsof er toch nog iets van de overledene blijft bestaan of in ieder geval uitnodigt tot nieuw leven. En ja nieuw leven, daar geloof ik in. Je leeft voort in je kinderen en kleinkinderen, maar waar het vooral om draait is dat je in dit leven zolang mogelijk moet proberen te genieten. Dat is mijn credo. Ik hoop dit nog lang te doen en ook af en toe iets voor mijn naasten te kunnen betekenen.

En een 040-kist?Het is leuk bedacht maar het zal echt mijn laatste wens niet zijn.