In haar jonge leven heeft Fleur Hamelink (11) uit Best al 3.601 wandelkilometers in haar benen. De teller aan tochten staat op 238. Eén meerdaagse ontbreekt echter nog op haar verlanglijstje: die van Nijmegen. Nu ze dit jaar twaalf jaar oud wordt, komt die droom deze zomer uit.
BEST – Voordat Fleur zelf kon lopen, legde ze al veel kilometers af in de draagzak op de borst van vader Rino. “Toen ze vijf weken oud was, ging ze voor het eerst mee. Langzaamaan zette ze zelf een paar stapjes. Eerst honderd meter en afgelopen zondag liepen we dertig kilometer.” Het wandelen is Fleur dus met de paplepel ingegoten. “Ik heb eigenlijk niks mogen kiezen”, zegt ze. “Ooit heb ik wel eens gedacht waarom zit ik hiermee, maar nu besef ik me dat ik het ermee getroffen heb”, relativeert de jonge wandelaar. “We gaan vaak naar het buitenland. Daar zie ik heel veel mooie natuur die andere kinderen misschien niet zien.” Ze reisde in de bijna twaalf jaar dat ze leeft al naar veel landen in de wereld.
“China, Japan, Indonesië en in Europa”, somt Fleur op. Mondiaal worden er tochten georganiseerd door de International Marching League (IML). Als fervent wandelaar doet Rino daar al langer aan mee. Logisch dat Fleur in zijn voetsporen treedt. Om te laten zien waar ze is geweest, toont Fleur haar wandelboekje waarin iedere tocht waaraan ze heeft meegedaan in staat. De vierdaagse in Nijmegen ontbreekt nog, omdat je pas mag meedoen in het jaar dat je twaalf jaar wordt. Dit jaar is het eindelijk zover. Fleur kijkt er naar uit. Ofschoon ze het evenement al jaren vanaf de zijlijn gadeslaat, want Rino is toe aan zijn 36e editie. “Ook ik ben begonnen op mijn twaalfde” ontvouwt hij. Fleur vindt meedoen niet per se spannend.
“Ik ken natuurlijk al veel mensen door het wandelen.” Dat zijn vooral volwassenen. Klasgenoten reageren dan ook wel eens verbaasd. Waarom ze alleen maar wandelt op vakantie. “Ik heb juist vakantie tijdens het wandelen. Bovendien weet ik niet beter. Als anderen zeggen dat ze bijvoorbeeld alleen nog maar in Duitsland zijn geweest, weet ik dat het bijzonder is”