Ben ik een angstig mens? Volgens mij valt dat wel mee. Ik heb wel last van hoogtevrees en met veel mensen in een lift voel ik me ook niet op mijn gemak. Sowieso zoek ik nooit mensenmassa’s op en ik mijd hermetisch afgesloten ruimten.

Thuis mag ik dan ook graag de gordijnen openlaten en wanneer het pikkedonker is, versnelt mijn hartslag. En, o ja van onweer word ik ook erg onrustig. Daarentegen heb ik mijn angst voor muizen overwonnen en voor spinnen bijna. Van smetvrees heb ik geen last en het wel of niet krijgen van enge of levensbedreigende ziektes heeft me nooit bezig gehouden. In dat laatste is echter verandering gekomen. Ten eerste omdat ook ik een dagje ouder word, maar sinds bekend is dat het coronavirus zich mondiaal verspreidt en nu ook in onze provincie gesignaleerd is, ben ik wel degelijk bezorgd. Ik heb nog nooit zo vaak mijn handen gewassen als de laatste dagen.

Desinfecterende vochtige doekjes en papieren zakdoekjes zitten nu standaard in mijn handtas en trapleuningen en deurknoppen probeer ik zoveel mogelijk te mijden. En ja, ook ik heb hygiënisch per stuk verpakte mondkapjes aangeschaft. Toch ben ik van mening dat je jezelf niet volledig kunt beschermen tegen het virus dat nu een pandemie veroorzaakt. Afgelopen weekend sprak ik een fysiotherapeut. Zij vertelde dat ze haar cliënten niet meer de hand schudt, maar vervolgens met haar handen wel de hele tijd over hun lichaam glijdt. Maar wat moet ze anders? Zij is ook een beetje bang. Toch willen we allebei niet dat het coronavirus ons hele leven gaat beheersen.

Ik wil vertrouwen op mijn eigen lijf, dat volgens mij best tegen een stootje kan. Maar mocht ik voorbestemd zijn om door het virus besmet te raken, dan vertrouw ik op de medici die zich met man en macht inzetten om levens te redden. Angst, daarvan ben ik overtuigd, is een slechte raadgever. Een gewaarschuwd mens kan op zijn hoede zijn. En dat is precies wat ik de komende tijd zal doen. Ik zal alerter zijn en meerdere malen per dag twintig seconden mijn handen wassen. U ook?