Armoede kreeg deze week voor mij twee nieuwe gezichten. Samen met iemand van Woonbedrijf was ik in Vlokhoven. In veel wijken heb ik regelmatig contact met buurtbewoners, maar Vlokhoven bleef voor mij nog onderbelicht. ik weet dat armoede een probleem is in deze wijk, dus vroeg ik hem om mij mee te nemen naar mensen die hiermee te maken hebben. Ik was nieuwsgierig naar hun verhaal en wilde weten of de gemeentelijke bijdragen hen wel wisten te bereiken.

We bezochten twee gezinnen en bij allebei voelde ik de pech, wanhoop en radeloosheid van hun situatie. De problemen overstijgen hun kunnen. Een schuldige zoeken heeft geen zin. Het is een combinatie van pech, eigen verantwoordelijkheid en regels die een averechts effect hebben. Wat oneerlijk voelt, is het feit dat de mensen die elk dubbeltje om moeten draaien, degenen zijn met de meeste incassokosten. Degenen zijn die onleesbare juridische brieven krijgen en leven met de druk van ‘hoe kom ik deze maand rond’. Ik ken het uit mijn eigen jeugd, een korte periode thuis, maar veelal van families om ons heen. Ik kan het me vaag herinneren. Hoe ongemakkelijk en ingewikkeld het voelde om je probleem met anderen te delen. En dat het voor mijn ouders heel spannend was om elke week en maand die eindjes aan elkaar te knopen. Wij hebben het geluk hadden dat mijn ouders het wel hebben gered door hard te werken. Maar ik weet ook dat het soms niet lukt om uit de schulden te komen. Doordat de incassokosten alsmaar blijven stijgen en de bureaucratie alleen maar ingewikkelder wordt. Mensen komen in een neerwaartse spiraal terecht. Ze verliezen het overzicht en raken daardoor lamgeslagen. Gelukkig wisten deze gezinnen wel gebruik te maken van alle ondersteuning van de gemeente, voedselbank en andere hulpverlenende instanties. Tegelijkertijd valt er nog veel te verbeteren. In de hulpverlening en ondersteuning en in de regelgeving richting incassobureaus. Maar vooral ook in het informeren en scholen van mensen. Wat ik het allermooiste vond van het gesprek met beide gezinnen, was dat in de wijk de onderlinge solidariteit groot is. Ik voelde de saamhorigheid, verbondenheid zoals ik hem vroeger in mijn eigen wijk kende. Ondanks alle problemen, hebben we gelukkig elkaar nog.