‘Bij de man is het mannelijk, bij de vrouw is het vrouwelijk en bij de Heer is het heerlijk.’ Het is een van de vele gevleugelde uitspraken van Arnol Kox, de Eindhovense stadsprediker die in 2020 op 67-jarige leeftijd overleed. “Het is sindsdien een stuk saaier geworden in de binnenstad”, vindt Sander Perquin. Deze pas 24-jarige Eindhovenaar werkt momenteel aan een boek over Arnol en daarvoor zoekt hij nog anekdotes.

Door Marjolein van Hoof

Die anekdotes moeten geheid te vinden zijn, want ontelbare Eindhovenaren zijn opgegroeid met het beeld van Arnol in de binnenstad. Deze lange gestalte met baard, vriendelijke ogen en warme lach, gehuld in witte kleding, verkondigde het woord van Jezus. Dat deed hij op een aantal vaste plekken, zoals op de hoek Vrijstraat/Rechtestraat en de Markt. Vroeger rijzig staand, later zittend in zijn rolstoel behangen met borden vol spreuken. Onvermoeibaar, elke dag van ’s ochtends tot ’s avonds, scandeerde hij opmerkelijke leuzen met de nodige humor (“In de hemel is het altijd high”). En als je ermee instemde, zegende hij je. Met zijn hand op je hoofd prevelde hij dan mysterieuze woorden in je oor.

“Arnol was gewoon een icoon”, glimlacht Sander. “Je hoefde het niet met hem eens te zijn, maar hij verkondigde wel mooie boodschappen. Het ging altijd over liefde. In een interview heeft hij wel eens gezegd dat hij mensen gelukkig wilde maken. Ook al maakte hij soms lawaai, hij was zo zachtaardig. Arnol deed geen vlieg kwaad.”

Visioenen

Zijn roeping ontstond nadat Arnol op 16-jarige leeftijd een brommerongeluk kreeg. “Negen maanden lag hij in het ziekenhuis, een tijd waarin hij zich afvroeg wat de zin van het leven is en hij visioenen van Jezus kreeg. Rond zijn 20e begon hij met prediken, alleen op zaterdag. Pas later is hij dat dagelijks gaan doen.”

Het meest bekende verhaal van Arnol is zijn vermeende ontmoeting met Jezus: in levende lijven, voor de V&D in de Vrijstraat. Samen dronken ze cola en deelden een uienkruier. Sindsdien had Arnol nog maar één missie; de verkondiging van het Woord. En dat deed hij op geheel eigen wijze met originele, zelfbedachte leuzen.

Zegening

Sander, die opgroeide in Eindhoven, kan het zich nog levendig voor de geest halen. Zeker het moment dat hij en zijn ex-vriendin door Arnol werden aangesproken. “Dat was in de Heuvel Galerie. Hij zat daar een beetje scheef in zijn stoel en vroeg: Mag ik jullie zegenen zodat jullie voor altijd bij elkaar blijven? Dat heeft uiteindelijk niet geholpen, maar ik heb inmiddels een nieuwe vriendin. Hij heeft het dus wel voor elkaar gekregen dat ik liefde in mijn leven heb”, lacht Sander.

Erehaag

“Gedurende mijn jeugd ben ik Arnol steeds meer gaan waarderen. Zelf ben ik erg geïnteresseerd in religie, spiritualiteit, filosofie en ethiek. Al op jonge leeftijd vroeg ik me af: wat is de zin van het leven? Wat dat betreft lijken Arnol en ik dus wel een beetje op elkaar”, zegt Sander.

“Ik vond het prachtig dat hij vlak voor zijn dood nog een keer door de stad reed en mensen daar een erehaag voor hem vormden en luid applaudisseerden. En ik heb afscheid van hem genomen toen hij opgebaard lag in de aula van het Sint Catharinakerkhof, niet wetende dat ik ooit een boek over hem zou schrijven.”

Quotes

Het eerste zaadje voor dat boek werd geplant op 4 mei jongstleden. “Ik weet niet waarom, misschien omdat het Dodenherdenking was, maar ineens dacht ik aan Arnol en besloot zijn quotes te gaan verzamelen.”

Hij plaatste een oproep op sociale media en al snel stroomden de reacties binnen. Sander, die al geregeld schrijft voor Wikipedia, zette een aantal uitspraken van Arnol op Wikiquote. Het duurde niet lang of het idee van een boek over ‘de Jezus van Eindhoven’ was geboren.

Mooie gesprekken

Sindsdien steekt Sander, die in het dagelijks leven werkt op de buitenschoolse opvang, elk vrij uurtje in zijn nieuwe project. Zo sprak hij urenlang met Gerry Kox, waarmee Arnol in 2000 in het huwelijksbootje stapte. “We hebben echt mooie gesprekken gehad”, zegt Sander tevreden. “Over zijn leven en zijn motivatie, maar bijvoorbeeld ook hoe ze elkaar ontmoet hebben en hoe hij thuis was. Een rustig persoon die dingen accepteerde zoals ze waren.”

Sander hoopt ook nog de zus van Arnol te spreken en hij heeft een interview gehad met Karin Kroon. Karin ontmoette de stadsprediker in 1996 bij de Bijenkorf. “Ze zat toen nog in een rolstoel en Arnol vroeg haar of ze weer wilde lopen. Hij prevelde een gebed en toen Karin later thuis kwam, was de pijn verdwenen en kon ze lopen. Door deze gebedsgenezing verwierf Arnol landelijke bekendheid.”

Voor eeuwig

Naast deze interviews wil Sander heel graag andere anekdotes over de Eindhovense stadsprediker ontvangen om in zijn boek te verwerken. Daarvoor ging hij eerder al flyeren in de binnenstad. “Op de Vrijstraat waar Arnol vroeger stond. Mensen keken me vreemd aan en als ik zei Mag ik wat vragen? dan liepen ze snel door. Ik kreeg een idee hoe Arnol zich vaak gevoeld moet hebben. Ik gaf het na een half uur op, maar hij heeft het jarenlang volgehouden.”

Sander hoopt met het boek een compleet beeld te geven van de man die zo’n veertig jaar een vast gezicht was in de Eindhovense binnenstad. “Omdat Arnol Kox gewoon voor eeuwig herdacht moet worden. Dat doet me trouwens denken aan een van zijn prachtige quotes: Nadat je gestorven bent, dan kun je niet meer sterven. En als je niet meer kan sterven, dan ben je onsterfelijk.”

Heb jij nog een mooie anekdote over Arnol Kox? Mail jouw herinnering (liefst in 10 tot 20 zinnen) naar: boek.arnolkox@outlook.com. Zie ook: www.arnolkox.nl