“Ik zag je zitten en dacht: ‘hopelijk word ik met hem gematcht’”, zei mijn buddy bij onze kennismaking. Ik heb me opgegeven om een 50-plusser te coachen, met deze persoon te spiegelen en hem of haar te adviseren bij de zoektocht naar een baan.

De bedoeling van het buddy-systeem is dat ik haar (het is een dame geworden) ga ondersteunen, helpen waar mogelijk. Ik wil mijn kennissenkring en mijn netwerk inzetten om haar op sollicitatiegesprekken te laten komen. Veel kandidaten van boven de vijftig jaar, die over veel werkervaring beschikken, hebben moeite met het vinden van een baan. Ze lopen op tegen vooroordelen.

Ze zouden eigenwijs zijn, minder energie hebben en de snelheid van het bedrijf niet bij kunnen benen. Bedrijven kiezen liever voor een jonger persoon uit Nederland of van ver daarbuiten. Het is zonde van het onbenut talent van deze doelgroep. Maar ik vind het maatschappelijk gezien vooral onacceptabel. In deze stad en regio waar veel te verdienen valt, moet iedereen de kans krijgen zich te ontwikkelen en mee te delen in en doen aan het succes van Brainport. Ik was best nerveus voor het moment van kennismaking. Het is een soort blind date met ambities en dromen. Welke bijdrage zou ik daaraan kunnen leveren? Heb ik het juiste netwerk en voldoende tijd om een buddy te ondersteunen. Toch wilde ik graag meedoen. Om te leren van de obstakels en problemen waar deze groep van vijftigers tegenaan loopt.

Dat helpt mij weer om bedrijven, organisaties en instellingen aan te spreken op hún verantwoordelijkheid. Want als er één ding is dat ik weet, is dat uitgerekend die 50-plusser hard nodig is in jonge en snel groeiende organisaties. Ik wil de strijd aangaan tegen die foute beeldvorming over vijftigers (én zestigers!). Mijn buddy heeft veel ervaring, wil een actief deel uitmaken van de samenleving en zoekt naar nieuwe uitdagingen. Ze is vitaal, loyaal en heeft een dijk van een CV. Dát is het echte beeld van de 50-plusser.