Naarmate de weken vorderen, worden de gevolgen van deze onzichtbare vijand zichtbaarder. In mijn directe omgeving zijn steeds meer mensen ziek. Het drama is erg groot. De dagelijkse cijfers van het RIVM over de intensive care-opnames, ziekenhuisopnames en overlijdens zijn slechts statistieken, zolang niemand in je eigen omgeving ermee te maken heeft.

Dat verandert meteen zodra het één van onszelf is die in die cijfers zit. Met de tijd merk ik dat mijn dankbaarheid heel groot is. Ik voel me bevoorrecht dat we in Nederland wonen. Wereldwijd bevechten we dezelfde vijand. Er zijn zoveel mensen met veel minder bescherming en zonder toegang tot gezondheidszorg.

Het is een grote strijd voor de hele mensheid.Tegelijk ben ik optimistisch. Over de toekomst van ons land en van de planeet. Nog nooit waren we zo verbonden als in deze periode. Hartverwarmende initiatieven voor de meest kwetsbare mensen, leuke filmpjes waarin we corona op de hak nemen, allerlei creatieve manieren bedenken om elkaar geluksmomentjes te bezorgen.

Nog nooit hadden al die miljarden mensen deze tijd om op hetzelfde moment te reflecteren. Over hun eigen leven en over de toekomst van de wereld. Hoe mooi zou het zijn dat er nieuwe collectieve gedachten ontstaan. Wat we anders gaan doen wanneer deze strijd gestreden is. Daar moet een les in zitten. Laat ons in deze periode daarom hardop dromen over een betere wereld. Van de Eerste en Tweede Wereldoorlog hebben we geleerd hoe belangrijk vrede, veiligheid en vrijheid zijn.

Dat we daar samen aan moeten werken. Deze crisis is ons deel van de geschiedenis. Die schrijven we nu, voor de toekomst. Laat ons dan het hoofdstuk schrijven waarin we naast vrede, veiligheid en vrijheid ook geleerd hebben lief te zijn voor elkaar. Overal ter wereld.