Cees-Rein van den Hoogenband (75) is niet geboren (Bandung), maar wel getogen in Eindhoven. Een chirurg in ruste die nog genoeg om handen heeft. Als voorzitter Medische Commissie Internationale Zwembond vertrekt Van den Hoogenband eind juli naar Parijs om de belangen van Nederlandse en buitenlandse zwemmers te behartigen.

Door Dorothée Foole

Pensionado Van den Hoogenband heeft een indrukwekkende cv op zijn naam staan. Bijvoorbeeld als traumachirurg bij het St. Anna ziekenhuis in Geldrop, clubarts en hoofd medische begeleiding van PSV voetbal, teamarts van de Nederlandse zwem- en waterpoloploegen, voorzitter Medische Commissie Wereld Zwembond, oprichter en voorzitter Stichting Topzwemmen Zuid-Nederland, medisch directeur sportgezondheidscentrum Anna Topsport en chef-arts en adviseur NOC*NSF.

Kleinkinderen

Tja, en dan is hij ook al 48 jaar getrouwd met voormalig topzwemster Astrid Verver en vader van Pieter, Veronique en Robert. Sinds ruim één jaar zijn Astrid en hij de grootouders van vijf kleinkinderen en twee bonus kleinkinderen. Dat is overigens ook te zien aan de inrichting van hun huis, waar standaard een kinderbox staat en houten speelgoed een permanent plekje heeft.

“Onze dochter woont pal achter ons en haar kinderen zijn hier kind aan huis. De kinderen van Pieter en onze twee bonus kleinkinderen zijn wat ouder maar zien we gelukkig ook vaak. Onze jongste zoon Robert woont in Amsterdam; niet naast de deur dus. Om ook met dit kleinkind een hechte band op te bouwen gaan Astrid en ik iedere veertien dagen twee dagen per week bij hun oppassen.”

Familie en sport

Genieten van het leven en veel aandacht voor kinderen, kleinkinderen en familie is een vanzelfsprekendheid voor Cees-Rein en Astrid. “En veel samen sporten om onze conditie op peil te houden”, benadrukt Cees-Rein.

“Ik heb vroeger veel gewaterpolood en was dan ook groot supporter van onze zoon Robert die in het Nederlandse waterpoloteam gespeeld heeft. Het uitzonderlijke zwemtalent van Pieter werd als eerste door mijn vrouw Astrid ontdekt. Ik had dat niet zo in de gaten, maar ik weet nog goed dat Astrid vertelde dat Pieter, nadat zij een paar keer de vlinderslag had voorgedaan, hij dit moeiteloos nadeed!”

Gouden greep

Het was dan ook Astrid, die in het bezit van het zwemtrainersdiploma, Pieter van zijn achtste tot zijn veertiende bij PSV zwemmen trainde. “Zwem technisch heb ik me niet met Pieters zwemcarrière bemoeid. Toen echter bleek dat we in Eindhoven een topgetalenteerde zwemploeg hadden, heb ik me - samen met anderen- via Stichting Topzwemmen Zuid-Nederland bestuurlijk ingezet om sponsorgelden te verkrijgen. Zo kregen we budget om goede trainers aan te trekken en kwamen we bij Jacco Verhaeren terecht. Een gouden greep bleek al snel, want wat hebben we met hem en de Nederlandse zwemmers prachtige resultaten beleefd tijdens vier Olympische Spelen!”

Sportblessures

Terwijl Pieter en ook Robert vooral in het zwemwater furore maakten, profileerde hun vader zich op een ander vlak. In het voormalig St. Anna, het huidige Anna Ziekenhuis in Geldrop, was Cees-Rein als traumachirurg actief maar vooral ook bekend als chirurg en zijn specialisatie in sportblessures.

Al in 1982 promoveerde hij in Maastricht op de diagnose en behandeling van een inversie verstuiking van de enkel. “Bij een inversie verzwikt de enkel naar buiten en de voet naar binnen”, verduidelijkt van de Hoogenband.

“Nadat ik met succes mijn opleiding als chirurg in het academisch ziekenhuis in Maastricht had afgerond, kon ik me op voorspraak van dr. Van den Brekel in 1986 aansluiten bij ‘n maatschap in ‘het Anna’ in Geldrop. Van den Brekel was de toenmalige clubarts van PSV en ik heb een paar jaar op zijn bagagedrager als zodanig ervaring mogen opdoen. Overigens heb ik destijds van hem geleerd hoe ik een kijkoperatie moest uitvoeren.”

Clubarts

“Na een paar jaar vond hij dat ik het stokje bij PSV moest overnemen en werd ik clubarts van de voetbalclub waarvan ik altijd al fan was. In de 25 jaar daarna heb ik met mijn club gouden voetbaljaren mogen beleven, inclusief het jaar 1988 waarin PSV de Europacup won. Ik heb dertien keer op de platte kar mogen staan! Nog steeds heb ik hechte contacten met enkele voetballers van destijds, onder wie Berry van Aerle.”

Prachtig vak

De keuze van Van den Hoogenband om na zijn medische studie aan de universiteit te Utrecht zich in het AMC Maastricht te specialiseren tot traumachirurg, was een bewuste keuze. “Ik heb het altijd een prachtig vak gevonden. Mensen oplappen, zeker wanneer ze letterlijk in de kreukels binnenkomen, is een uitdaging en geeft ook veel voldoening. Ik herinner me een jongetje destijds van tien jaar die op de boerderij van zijn vader door een stier op de hoorns was genomen. Samen met een crisisteam, want je doet zoiets natuurlijk niet alleen, hebben we zijn leven kunnen redden. Jaren later kreeg ik op mijn spreekuur een jongeman met een littekenbreuk. Op mijn vraag hoe hij aan dat litteken was gekomen, vertelde hij dat ik dat moest weten. Bleek het die jongen te zijn die op de hoorns was genomen!”

Niet alleen volwassenen maar ook kleine kinderen hebben bij Cees-Rein op de operatietafel gelegen. “Kinderchirurgie is een discipline apart. Omdat er met name vroeger weinig kinderchirurgen waren, heb ik vaak de wat eenvoudigere chirurgie bij kinderen gedaan. Ondanks allerlei voorzorgsmaatregelen kan het gebeuren dat iemand tijdens een operatie overlijdt. Dat ook kinderen dan dood kunnen gaan, heb ik altijd als iets tegennatuurlijks ervaren en veel emoties over gehad.”

Laatste Olympische jaar

Als voorzitter Medische Commissie Internationale Zwembond vertrekt Van den Hoogenband eind juli naar Parijs om de belangen van Nederlandse en buitenlandse zwemmers te behartigen. “Heikel punt is nog de kwaliteit van het zwemwater van de Seine in de Franse hoofdstad. Sharon van Rouwendaal vertegenwoordigt Nederland tijdens de discipline 10 km openwaterzwemmen. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat Sharon en andere zwemmers ziek worden, omdat het water in die rivier sterk vervuild is.”

Overigens zal dit het laatste Olympische jaar zijn voor Cees-Rein. “Ik ergerde me vroeger aan oude bestuurders die hun positie wilden behouden en daarom vind ik het tijd om op te stappen, zodat jongeren ook een kans krijgen.”

Vijf omleidingen

Overigens is zijn licentie als chirurg allang ingetrokken. “Dat gebeurt automatisch wanneer je vijf jaar niet meer opereert. Mijn registratie als arts heb ik nog wel. Gezien mijn medische expertise help ik momenteel nog een bevriende advocaat als het gaat om zaken die met letselschade te maken hebben.”

Dat gezondheid broos kan zijn, ondervond deze medicus aan den lijve in 2022. “Ik had nergens last van maar een cardiologisch routineonderzoek toonde aan dat mijn aders flink verstopt zaten. Het gevolg was een operatie met vijf omleidingen. Dat was wel even schrikken.”