Emotie, het brengt ons bij elkaar of slaat juist een wig. Gelukkig won Feyenoord afgelopen weekend waardoor er in Rotterdam eindelijk weer eens het behalen van de landstitel gevierd kon worden. Het werd een uitbundig feest, waar volwassen mensen vrijelijk hun tranen lieten stromen, elkaar omhelsden en een man in een rolstoel als trofee hoog boven de mensenmassa werd opgetild.

Men was blij, is nog steeds blij en burgemeester Aboutaleb kan ontspannen in zijn stoel achteruitzakken. Dat was een week geleden anders. Toen zaten kinderen en volwassenen huilend op de tribune omdat Feyenoord verloor en met een brok in hun keel moesten zij constateren dat het geplande kampioensfeest niet doorging. Relschoppers en enkele gefrustreerde supporters lieten ook toen hun emoties de vrije loop, waardoor vernielingen werden aangericht. Zelf ben ik niet zo vlug euforisch, maar uit ervaring weet ik wel dat een juichende massa je meesleept. Samen blij zijn, misschien hadden we dat, in een wereld waarin we dagelijks geconfronteerd worden met zinloos geweld, nodig. Ook al was je geen fan van Feyenoord, bijna iedereen in Nederland gunde de Rotterdammers de overwinning. Die saamhorigheid zag je ook bij de uitslag van het Eurovisie Songfestival. Terwijl de windmachines de extensions in menig weelderige haarbos nog volumineuzer lieten lijken, een nepaap als extra troef werd ingezet en zelfs een mannetje op de maan uit een hoge hoed getoverd werd, was het een jongen met een iets te lang jasje en haren in een elastiekje gewrongen, die met de winst ging strijken. Geen toeters en bellen voor Salvador Sobral en ook geen ingewikkelde danspasjes. Ingetogen deed hij waarvoor hij was gekomen! Hij straalde een oase van rust uit alsof hij in het plaatselijke Portugese café achter de microfoon stond. Misschien dat de vooraf gedane mededeling dat hij medisch iets mankeerde, bij sommige stemmers een extra emotie opriep, maar dit terzijde. Voor het eerst in de geschiedenis werd Portugal winnaar van het door miljoenen mensen bekeken liedjesfestival. Ondanks alle concurrentie had men ook hier zoiets van: we gunnen het hem. En dat raakte me. Iemand iets gunnen, daar zouden kranten vaker van vol moeten staan.