Hij was 24 toen hij deel uitmaakte van de groep militairen die Eindhoven in 1944 bevrijdde van de Duitse bezetter. Nog altijd kras van geest en lijf en behangen met militaire onderscheidingen herdacht Bill Pendall afgelopen zondag nog eens die bijzondere dag. Samen met de kersverse burgemeester John Jorritsma mocht hij het bevrijdingsvuur op het Stadhuisplein aansteken.

Ik weet het, het is inmiddels een ritueel geworden voor veel Eindhovenaren om iedere 18 september deze herdenking bij te wonen. Toch zijn het niet allemaal oude knarren die langs de kant de bevrijders van toen toejuichen. De generatie van na de oorlog staat er inmiddels met hun kleinkinderen.

Herdenken, moet je dat blijven doen? Het is inmiddels al zo lang geleden. Wanneer je je realiseert hoeveel soldaten hun leven toen gegeven hebben en de slachtoffers die ook nu nog iedere dag vallen bij hun poging om mensen in bezet gebied te bevrijden dan vind ik dat wij, die in vrijheid leven, dit hen verschuldigd zijn. Daarom diep respect voor de 95-jarige Bill en al die anderen die er niet meer zijn.

Doodgaan, het is niet direct een onderwerp waarmee je ‘s morgens vroeg wilt opstaan. Toch overkomt het ons allemaal en eens zullen we er zelf voor staan. Was het afscheid van een dierbare lange tijd een gebeurtenis die bijna steeds hetzelfde was, tegenwoordig zijn de mogelijkheden legio.

In Heeze bestaat nu de mogelijkheid om een plek voor de eeuwigheid te kopen op een natuurbegraafplaats.

Je lichaam weer teruggeven aan de natuur, ik vind het een mooie gedachte. Maar vooral dat het daar ook blijft liggen.

Als tiener dacht ik nog eens het graf van de vader van mijn vader te bezoeken. Hoe ik ook zocht, ik vond het niet. Bleek het graf geruimd te zijn omdat de grafrechten niet verlengd waren. In gedachten zag ik opa zoals hij vroeger was en vervolgens een graafmachine die botten op een hoop gooide.

Zo zou ik het dus niet willen. Een plekje voor de eeuwigheid daarentegen lijkt me wel wat, maar voorlopig wil ik nog genieten en hoop net als Bill Pendall 95 jaar te worden.