Als zoete broodjes vlogen ze over de toonbank: de rode en witte stoeltjes uit het Philips stadion. Alhoewel stoeltjes? Het waren de plastic zittingen die van de betonnen banken geschroefd waren, die grif van de hand gingen. De liefhebbers stonden er voor in de rij en allemaal hadden ze zo hun eigen beweegredenen om dit unieke PSV souvenirtje te bemachtigen.
Ik las het commentaar van een liefhebber die verklaarde dat hij er zijn ‘mancave’ mee ging opsieren zodat hij zijn geliefde bezigheid: gamen en tegelijkertijd een wedstrijd van PSV bekijken, voortaan helemaal in PSV-stijl kan beoefenen! Of die man, die verklaarde dat zijn gekochte exemplaar op het graf van zijn zus komt te staan. De sfeer van het stadion beleven in de eigen huiskamer was voor menigeen ook een reden om vijf euro voor een exemplaar neer te tellen.
Toen de inboedel van wijlen Frits Philips geveild werd, heb ik geprobeerd een stoeltje van meneer Frits te bemachtigen. Het ging om een doodgewone keukenstoel, niets bijzonders. Mijn beweegreden was dat ik het wel leuk vond om later tegen mijn kleinkinderen te kunnen zeggen: op deze stoel heeft een bijzondere Eindhovenaar gezeten. Tot honderd euro had ik willen bieden. Ik was echter de enige niet, voor een bedrag dat veel en veel hoger was ging het houten exemplaar onder de hamer. Achteraf bedacht ik dat de bewuste stoel misschien nooit het zitvlak van meneer Frits heeft gedragen. Misschien was het een stoel voor het keukenpersoneel. Toch had ik ‘m wel willen hebben. Ik had er zo’n mooi verhaal bij willen vertellen. Misschien is dat ook de reden waarom de duizend stoeltjes uit het stadion zo geliefd zijn. Stuk voor stuk hebben ze hun eigen verhaal en wat is nu leuker dan verhalen samen te delen, ook al zijn ze misschien mooier dan de werkelijkheid was.
Met de vakantie voor de boeg zullen de komende weken weer veel Groot Eindhovenlezers leuke, spannende of verdrietige ervaringen beleven. Ook zullen er veel souvenirs gekocht worden, die later als geheugensteuntje gebruikt worden om verhalen kracht bij te zetten. Verhalen die op den duur hun eigen leven leiden, net als de stoeltjes uit het Philips stadion.