Het lijkt zo simpel: met het hele gezin aan de kerstdis. Helaas geldt dit niet voor alle gezinnen. Onderlinge ruzies of meningsverschillen, familievetes, jaloezie, starheid of geen ‘water bij de wijn’ kunnen doen, zijn argumenten waardoor er ook dit jaar weer veel lege stoelen aan kersttafels staan.
En dat is allemaal zo jammer, want juist in deze donkere decembermaand is samen zijn, elkaar steunen en liefhebben, iets om naar uit te kijken en kracht uit te putten. Het geweldige initiatief van Hugo van Rooij om daklozen en mensen met een smalle beurs uit te nodigen voor een gezamenlijk diner in het voormalige Beursgebouw is dan ook super. Hugo is een Eindhovenaar om trots op te zijn!
In mijn ogen is Kerstmis bij uitstek een feest om oude muizenissen aan de kant te schuiven en het heden te vieren. Je hoeft niet allemaal dezelfde ideeën te hebben om met elkaar te genieten van een smakelijke dis. Je hoeft zelfs niet eens dezelfde taal te spreken om samen het feest van licht en vrede op aarde te vieren.
Het vieren van Kerstmis is niet meer te vergelijken met de kerstdagen van mijn meisjesjaren. De nachtelijke Kerstmis is er nog wel, maar wordt door mij niet meer bezocht. De geboorte van dat kindje in de kribbe omringd door Jozef en Maria vier ik nog wel, maar luidkeels ‘De herdertjes lagen bij nachten’ of ‘Nu zijt wellekome‘ zingen is er niet meer bij. In tegenstelling tot vroeger liggen bij mij wel kerstcadeautjes onder de kerstboom.
Mijn moeder was niet de beste kokkin. Sausjes en ingewikkelde recepten waren niet aan haar besteed. Meestal kregen we met kerst dan ook een doodgewone maaltijd voorgeschoteld, echter met een verschil: het vlees! Via een leverancier van zijn werk kreeg mijn vader met kerst een heus konijn cadeau. Het diepgevroren dier werd per trein verzonden en moest op het station worden afgehaald. Papa keek er al dagen naar uit. Aan hem ook de taak om de Vlaamse reus van zijn vachtje te ontdoen en tot een smakelijk te braden stuk vlees te ontleden. Enkele dagen voor kerst was de keuken dan ook het domein van mijn vader. Er werden marinades gemaakt en ’t konijn werd verdeeld over twee pannen en onder zijn toeziend oog gebraad.
Op tweede kerstdag staat bij mij de kerstdis in volle glorie te pronken. Geen konijn, want dan moet ik aan Flappie van Youp van ’t Hek denken. Er is wel een punt van gemis, helaas zijn niet alle stoelen aan mijn tafel bezet, maar ik koester het gezin dat wel aanwezig is.
Ik wens iedereen fijne, smakelijke en vooral vredige kerstdagen toe!
Dorothée Foole
www.eindhovenwinkel.nl