Eindhoven kent vele vossen. Ik heb het over slimme zakenmannen en -vrouwen, die op een sluwe manier een kapitaal weten te vergaren. Soms over de ruggen van anderen, want zes 0en op je bankrekening krijg je niet altijd door menslievende zaken te doen. Wanneer ik door onze stad fiets en ik word voorbij gescheurd door een jonge gast in een superdure auto, dan bekruipt ook mij het gevoel: waar doet ie het van. Niet dat ik jaloers van aard ben, integendeel. Ik gun iedereen het beste, maar soms frons ik mijn wenkbrauwen. Misschien omdat de tegenstellingen zo groot zijn. In de media wordt regelmatig aandacht besteed aan mensen die amper rond kunnen komen. Onder hen mensen die altijd gewerkt hebben, maar door ziekte of arbeidsinkrimping fors in inkomen achteruit zijn gegaan. Terwijl de voedselbanken steeds drukker bezocht worden, zitten echter op een gewone doordeweekse dag de terrassen in Eindhoven overvol. Koffie met gebak, een snelle snack tussen de middag of uitgebreid borrelen met vrienden of vriendinnen? Ook dat is het stadsbeeld van deze tijd.
Afgelopen Pinksterweekend was het weer Eindhoven Culinair. Een eetfestijn dat eens bedoeld was om de ‘gewone’ man en vrouw voor een vriendenprijsje te laten proeven van exquise gerechten. Een leuke gedachte maar die uiteindelijk niet werkte. Het luxe eetfestijn werd een plek waar je gezien moest worden en waar de drank steeds rijkelijker vloeide en de hapjes steeds minder exquise werden. Eindhoven Culinair werd al snel Eindhoven Ordinair genoemd. Totdat de organisatie een truc bedacht en bezoekers van het gratis evenement entree liet betalen. Sterrenrestaurants hebben inmiddels afgehaakt, levende muziek daarentegen moet nu de sfeer verhogen. De met witte zeildoeken afgeschermde omheining moet pottenkijkers buiten houden en een intieme sfeer waarborgen.
Er waart echter één slimme vos in Eindhoven rond die ongetwijfeld afgelopen weekend zijn of haar neus achterna gegaan is. Ik heb het over de vos die gespot is in het stadsdeel Tongelre en om aan eten te komen soms kilometers aflegt. Voor dit beestje hoeven hapjes niet exclusief te zijn. Een half afgekloven kippenboutje of koteletje zijn trofeeën waarmee hij zijn gezin kan voeden. Zou hij er ook geweest zijn?