Doodgaan, het is niet direct een onderwerp om ‘s morgens mee op te staan. Toch is het de enige zekerheid die we hebben in het leven. Maar er bij stilstaan? Dat doen we liever niet. Zeker niet wanneer je je fit voelt en denkt dat je de hele wereld aankan.

We worden steeds ouder, roepen wetenschappers. Kinderen, die nu geboren worden, worden op z’n minst honderd jaar. Wanneer we ons lijf laten robotiseren door allerlei chips te implanteren dan komen daar nog eens tientallen jaren bij! Helaas gaat deze toekomstmuziek niet voor iedereen op. Ondanks allerlei knappe uitvindingen krijgen nog steeds kinderen en jonge mensen de diagnose dat ze ongeneeslijk ziek zijn. Vorig jaar tijdens Serious Request ontroerde de aan hersenstamkanker lijdende Tijn uit Hapert iedereen met zijn nagellakactie voor het goede doel. Tijn was pas zes jaar en wist dat hij dood ging.

Het televisieprogramma Over mijn lijk registreert de laatste maanden van terminaal zieke jongeren. Afgelopen donderdag was de eerste aflevering van dit seizoen. Ik werd gegrepen door de zestienjarige Gerrianne. Op haar vijftiende werd bij haar kanker in de weke delen ontdekt. Het is een zeldzame vorm van kanker die bij slechts vijf Nederlanders voorkomt. Op televisie is te zien hoe deze tiener samen met haar ouders een grafsteen uitzoekt. Ik vind het hartverscheurend. Maar dat geldt eigenlijk voor alle jongeren die gevolgd worden.

Daan bijvoorbeeld heeft een hersentumor. Hij vertikt het echter om bij de pakken neer te zitten. Hij wil genieten, samen met zijn vrienden en de dood? Zijn antwoord is klip en klaar: ‘We gaan allemaal dood alleen ik iets eerder.’

Ook de Eindhovense Eveline, die in de aflevering van het vorige seizoen gevolgd werd, doet deze sessie weer mee. Eveline bleef langer leven dan voorspeld werd, maar uiteindelijk kon ook zij de strijd niet winnen.

Jonge mensen behoren nog een heel leven voor zich te hebben, hoe ouder ik word des te vaker realiseer ik me dat. Maar ook iemand van vijftig kan nog een heel leven voor zich hebben.

Ons leven hangt aan een zijden draad en geen wetenschapper kan ons vertellen wanneer die draad knapt, dat is mijn overtuiging.