Het is zondagavond laat. De week was zo druk dat ik nu pas tijd heb om na te denken over de column.
Ik sprak deze week met PSV over een verdere samenwerking in de buurten. Ging op pad met actieve Eindhovenaren tijdens de Designweek. Deed de opening van Goodwill Sociaal, waar mensen die krap bij kas zitten voor allerlei spullen terecht kunnen. Had een pittig, maar ook nuttig en leerzaam gesprek met een buurtbewoner over woonoverlast in Mensfort. Opende een zorg- en ontmoetingsplek in Prinsjejagt. Verder nog een kleurrijk dansfestival van de Indiase gemeenschap in Eindhoven, de uitreiking van vrijwilligerspenningen, de wijk in voor Halloween-activiteiten.
Waarover te schrijven? De rode draad van deze week kwam eigenlijk niet door de drukte. Maar doordat ik eigenlijk niet zo lekker in mijn vel zat. De vele zaken die ik nog wil regelen voor de verkiezingen, spanningen op het werk en het wisselvallige weer maakten het glas voor de verandering half leeg.
Ik zag vooral dingen waaraan ik moest werken en niet wat ik al bereikt heb. Met dat gevoel werd ik in het begin van de week telkens wakker. Maar deze bijzondere week deed wonderen. Op diverse plekken ontdekte ik dat er iets in de positieve zin teweeg was gebracht. De enthousiaste mensen om me heen brachten me door de week heen steeds beter in mijn vel.
Zo kan het gebeuren dat ik op zondagavond bekaf ben van een zevendaagse werkweek, met een vergelijkbaar volle agenda die een dag later weer begint. Maar barst ik weer van de energie om er iets moois van te maken. Om te genieten van alles wat er de komende maanden aankomt.
En dat komt niet door een vakantie of een rustig weekend. Maar door Eindhoven en door vele Eindhovenaren. Deze stad geeft energie. Dank jullie wel!