Elke week weer leef ik toe naar het moment waarop ik een nieuwe column mag schrijven. Vaak heb ik, voordat ik begin met typen, de knoop al doorgehakt en weet ik welke ervaring ik hier wil delen. Maar dit keer vond ik het echt moeilijk om een keuze te maken, omdat ik zo veel bijzondere en inspirerende mensen heb ontmoet.

Bijvoorbeeld bij de twee buurtinitiatieven die ik in het zonnetje mocht zetten. In Oud-Woensel een club bewoners die allerlei activiteiten organiseren voor ontmoeting tussen kinderen en ouders. En in Woensel-West een groep vrijwilligers die extra taalles organiseren voor kinderen, zodat hun schoolprestaties aantoonbaar verbeteren. Ook mag de bijvangst van ouders die de taal leren, of leren lezen en schrijven, niet onbenoemd blijven!

Of neem de bijzondere gesprekken die ik voerde met diverse mensen. Met Connie bijvoorbeeld. Zij had mij een hartenkreet gestuurd, omdat ze vastliep in de bureaucratie rondom zorg. Het was een kritisch maar opbouwend gesprek om het voor iedereen beter te regelen. Ondanks haar medische tegenslagen vertelde ze me vol passie over hoe zij andere mensen helpt via de stichting Goodwill Sociaal. En wat ik misschien wel het meest bijzondere vond… de onvoorwaardelijke liefde van haar man voor Connie. Al jaren staat hij 24/7 voor haar klaar. Wat een held!

En dan was er ook nog het afscheid van Lokkie, een begrip in de Kruidenbuurt. Zij is er geboren en getogen en heeft zich jarenlang ingezet om de buurt veiliger en leefbaarder te maken. Tijdens de ingrijpende wijkvernieuwing heeft zij de belangen van haar buurtgenoten met verve vertegenwoordigd. Lokkie was de verbinding tussen oude en nieuwe buurtbewoners. Een fantastisch mens die nu ruimte maakt voor anderen om het stokje van haar over te nemen. Een dapper besluit en spannend voor de Kruidenbuurt.

Nu ik dit allemaal zo schrijf, besef ik dat het geen wonder is dat Eindhoven vorige week genoemd is als een van de plaatsen die samen de ideale stad van Europa vormen.