Samen met een aantal buurtbewoners mocht ik vorige week een kijkje nemen bij de toekomstige flexwoningen aan de Herman Gorterlaan in Stratum. Vol trots werden we ontvangen door de beheerder. Ik vertelde de buurtbewoners dat het ging om recht-toe-recht-aan studio’s voor een betaalbare prijs, bedoeld voor mensen die snel een plekje nodig hebben. Bijvoorbeeld omdat ze hun studentenwoning uit moeten, omdat ze vanuit het buitenland hier komen werken, of omdat ze vanwege een scheiding hun woning moeten verlaten.

In de afgelopen jaren kwamen er veel mensen op mijn spreekuur die in zo een lastige situatie waren beland, zei ik. Ineens onderbrak de beheerder me. “Ja, klopt, ik zat ook in zo’n situatie!” zei hij met een mengeling van opluchting en trots. “Ik raakte mijn baan kwijt, kreeg huwelijksproblemen en kwam op straat terecht.”

Hij kon niet particulier huren vanwege de hoge prijzen en voor een sociale huurwoning kwam hij niet in aanmerking omdat hij niet ingeschreven was. “Op een gegeven moment moest ik me zelfs bij NEOS melden, waar ik met verslaafde mensen in een complex terecht kwam. Snel daarna kwam ik een flexwoning tegen.” Hij was een van de eerste flex-bewoners. Nu is hij verantwoordelijk voor het beheer van het nieuwe ‘flex-complex’. Ik kreeg er kippenvel van. Tegenover mij stond een terecht trotse man die uit een diep dal was geklommen.

De vergadering, waarin we besloten met flexwoningen aan de gang te gaan, staat nog altijd scherp op mijn netvlies. Het was op een woensdag, aan het begin van de ochtend. De zoveelste vergadering waarin we voor één specifieke doelgroep bouwplannen moesten bespreken. Dan weer ging het over arbeidsmigranten, dan weer over senioren, expats, starters, afgestudeerden. Niks kwam van de grond. Op dat moment besloten we het radicaal anders te doen. De urgentie voor veel mensen was te hoog om nog langer zo aan te modderen.

Dat maakt het vak van wethouderschap voor mij persoonlijk zo mooi. Je krijgt als lokaal bestuurder de kans om besluiten te nemen en oplossingen te bedenken die concreet iets voor mensen betekenen. En als je regelmatig in de stad bent, zie je met eigen ogen dat die lange dagen van hard werken niet voor niets zijn. Voor de goede zaak ben ik maar wat graag flexibel.