Ik wandelde samen met mijn communicatieadviseur van het Stadhuis richting het oude Technische Dienst-gebouw aan de Edenstraat. Al lopend praatten we over het werk, over de planning van de komende maanden. Over de reden van onze wandeling, de opname van een filmpje over de woonoverlastapp die we binnenkort officieel lanceren. En tussendoor dwaalden we nog even af naar mijn aanstaande reis naar Oman.
Vlak voordat we bij de cameraman arriveerden, ging mijn telefoon. Het was mijn vrouw die belde, over onze vakantie. ik hoorde aan haar stem dat er iets niet goed was. Dat bleek te kloppen: ik had een grote fout gemaakt bij de boeking. De hotels waren netjes voor deze week gereserveerd, maar: de vliegtickets voor volgende week! Mijn adviseur probeerde met humor de zaak nog wat te verlichten: “Nu is het echt een ‘O man’ vakantie.”
Maar tevergeefs, het was alsof er een emmer met koud water over me heen werd gegooid. Die vakantie had ik echt even nodig. Met een heftige baan, waarbij je op alle fronten geprikkeld wordt, is het fijn om even helemaal weg te zijn. Zeker als je weet dat er een nog drukkere periode voor de deur staat: de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen.
Na de kerst ben ik tot 21 maart non-stop in de weer met afwisselend besturen en campagne voeren. Er is immers een wereld te winnen.
Uit een belletje met de luchtvaartmaatschappij bleek dat zij in dit soort gevallen net zo flexibel zijn als beton. Er zat dus niets anders op dan de vakantie een week uit te stellen. Dat betekent dat ik nu een beroep moet doen op de flexibiliteit van relaties, ambtenaren en collega-wethouders.
Mijn blunder is daarnaast ongetwijfeld voer voor grappen thuis en op het werk. Ach ja, een wethouder is ook maar een mens. De positieve bijwerking is dat ik ineens tijd heb voor ontmoetingen waar ik normaal gesproken geen tijd voor heb. Alles gebeurt met een reden. O man, wat ben ik benieuwd welk bijzonders deze week voor me in petto heeft.