De tafel was rijkelijk gevuld. Met mijn favoriete fetakaas, uit de streek waar mijn familie vandaan komt. Met Turkse mascarpone, honing, zelfgemaakte aardbeienjam en versgebakken broodjes. Een heerlijke geur om bij binnen te wandelen. Het was Moederdag, maar dit jaar zette mijn moeder ons in het zonnetje, met een lekker ontbijt.
Voordat we begonnen, moest er een foto gemaakt worden van de tafel. Daarna nog een selfie met het hele gezin. Ik snapte niet goed waarom. Foto’s behoren namelijk niet bepaald tot onze gezinstradities. We zijn meer mensen van het moment. Tijdens het ontbijt kwam de aap uit de mouw. Mijn moeder heeft een Instagram-account aangemaakt. Met nog maar vier volgers, maar ze heeft het desalniettemin helemaal te pakken. Ik ben zó trots op haar.
Ze begon op haar 22ste samen met mijn vader aan een avontuur in Nederland. Ze hadden geen kennis van de taal, het systeem en de instanties. Daar bovenop moesten ze het ouderschap leren en hard werken om het huishouden draaiende te houden. Met een partner die veel weg was voor het werk. Niet gemakkelijk. Met haar familie in Turkije had ze weinig contact, simpelweg omdat de mogelijkheden beperkt waren en de kosten hoog.
Mijn moeder gaf me vertrouwen en daarmee verantwoordelijkheid. Ze vond het doodeng, maar ze liet me vrij om de ongebaande paden te ontdekken. Ik ontdekte veel zaken die zij niet helemaal begreep, maar ze steunde mij altijd.
En nu, nu is het haar beurt. Om gebruik te maken van alle technische snufjes om de banden met de familie in Turkije aan te halen. Nieuwe dingen te ontdekken, die ze vroeger voor onmogelijk hield. De kinderen zijn klaar en het is nu haar tijd.
Instagram is slechts een start. Volgend jaar komt ze misschien wel met haar eigen YouTube kanaal.
Fijne Moederdag!