Wederom is het raak in Eindhoven. Landelijk gezien staan we op de tweede plaats wanneer het gaat over criminaliteit in onze stad. Geen mooie score en zeker niet iets waar we trots op mogen zijn. Helaas vond er afgelopen week ook in mijn omgeving een incident plaats dat in het rijtje van criminaliteit kan worden bijgeschreven.
We beleefden een tropische dag en dat kwam een van de werklieden die ons met de verbouwing van ons huis hielpen duur te staan. De ramen van het busje van hem waren naar beneden zodat de wind er lekker doorheen kon blazen. De auto stond pal naast ons huis geparkeerd en vanuit de tuin konden we er zo opkijken. Gedurende dag bleven wat passanten staan om de werkzaamheden te volgen en dat had gevolgen. De telefoon met daarin zijn bankpasje en rijbewijs bleek niet meer in de auto te liggen. Eerlijk gezegd schrok ik er best wel van.
Maar ja, warm weer betekent dat ramen die normaal gesloten zijn de hele dag open staan, met alle risico’s van dien. Triest, heel triest. Maar de politie heeft wel gelijk, wanneer zij ons waarschuwt goed op onze spullen te letten. De tijd van Jan Terlouw met het touwtje uit de brievenbus is allang voorbij.
Sterker nog ook op de digitale snelweg zijn we bij lange na niet veilig. Ook dat werd de afgelopen weken weer haarscherp duidelijk. Een vreemd mailtje? Meteen in de prullenmand deponeren. Van de andere kant, je pincode voor kleine boodschappen? Helemaal uit de tijd, je scant je pasje en hup het bedrag wordt van je rekening geschreven. En iedereen die erop uit is weet vele kleintjes maken samen groot.
Maar wat moet je dan? Mijn moeder sliep altijd met haar portemonnee onder haar kussen. Menig telefoontje wordt tegenwoordig door vrouwen achter hun BH-bandje gestopt. Ik heb besloten me niet gek te laten maken, maar wel op te letten.
Gewoon deur op slot, hand op mijn tas en wanneer iemand die probeert los te rukken?
Tja, dan sta ik niet voor mezelf in, want ik reageer nogal snel. Maar of dit verstandig is?