Ze houdt van mensen en van koken. Niet zo bijzonder, zou je zeggen. Hoe anders is dat bij Linda Schellings (55). Vijf dagen in de week bereidt ze in haar kleine keuken een warme maaltijd voor ruim 25 bewoners in Stratum. Daarnaast houdt ze tal van andere acties om mensen die het minder goed hebben een steuntje in de rug te bieden. Een bijzondere vrouw met het hart op de juiste plek.
Door Marjolein van Hoof
Het ouderwetse touwtje uit de brievenbus; bij haar bescheiden woning in de Kruidenbuurt vind je ‘m nog. Naast de voordeur staat een koelkast met daaraan een grote snoer die via het bovenraam naar binnen leidt. “Ik wist niet hoe we ‘m anders moesten aansluiten. Dit is de buurtkoelkast. Ik vul ‘m drie keer per dag met eten en mensen kunnen er zelf wat van pakken. Hij is elke avond leeg”, vertelt Linda.
Zes honden en een vogel begroeten me enthousiast in de knusse woonkamer: “Ik houd van mensen én van dieren”, verklaart Linda. De honden ving ze op omdat ze elders niet goed verzorgd werden.
Geknokt
Zorgen voor mensen en dieren: dat is waar het leven van Linda grotendeels om draait. Misschien omdat ze het zelf ook niet altijd makkelijk had. Met een historie in de verslaving (“Ik heb alles gedaan wat God verboden heeft”), een moeilijke relatie in het verleden en zélfs een tijdje een leven op straat, heeft Linda geknokt om de boel op de rails te krijgen. Dat kreeg ze voor elkaar, samen met haar vriend Maikel die ze 18 jaar geleden leerde kennen.
“We hebben samen in een caravan gewoond, daarna op een kamertje en toen kregen we dit huis. In de loop der tijd kwamen er steeds meer meubels bij”, vertelt ze, wijzend om haar heen. “Zoals ze je ziet, houd ik nogal van oude dingen. Dat geldt niet voor een man; die heb ik tien jaar jonger genomen”, lacht ze.
Bende van ellende
Toen het met Linda wat beter ging, maakte ze zich jarenlang nuttig bij Sociaal Solidair, een stichting die minima ondersteunt met onder meer noodpakketten, kleding en huisraad. “Ik ben begonnen met speelgoed inzamelen, zodat ook gezinnen met een kleine beurs een mooi Sinterklaasfeest hadden.”
Het verzamelen van spullen, dat doet ze nog steeds. “Welkom in de bende van ellende”, grinnikt ze terwijl ze de bomvolle schuur achterin de tuin toont. Het ligt vol met tweedehands spullen en kleding, die ze schenkt aan mensen die dat nodig hebben of die ze voor een laag prijsje verkoopt op een van de rommelmarkten waar ze te vinden is. “De opbrengst komt ten goede aan de mensen die ik help.”
Veel bewoners uit Stratum zijn op de hoogte van haar goede werk en doneren geregeld spullen, die ze, zo goed en kwaad als het kan, opslaat in een extra garagebox en in haar kleine woning en tuin.
Linda’s Meal
Onder het afdak prijken een grote professionele koelkast en vriezer. “Gekregen van de gemeente”, zegt ze tevreden. Geen overbodige luxe, want hierin liggen de ingrediënten voor de maaltijden die ze vijf dagen per week bereidt voor mensen uit Stratum. Dat doet ze onder de noemer Linda’s Meal. “Ontstaan in coronatijd. Het begon met boodschappen doen en koken voor mensen die ziek waren. Van het een kwam het ander.”
Nu staat ze van maandag tot en met vrijdag elke middag in de keuken om te koken voor degenen die dat zelf niet zo goed meer kunnen. “Voor 25 tot 30 man. Het zijn met name ouderen, mensen die slecht ter been zijn en alleenstaanden. Zo hebben ze toch een verse warme maaltijd. Ze betalen daarvoor een kleine bijdrage. Ik ben begonnen met €2.50, maar inmiddels is alles zo duur geworden. De een betaalt nu €5, de ander wat minder: afhankelijk van wat ze kunnen missen.”
De maaltijden worden warm thuis bezorgd. “Een jongen doet dat voor mij op de scooter. En voor de website en financiële zaken krijg ik hulp van Astrid en May-Enne. Geweldig!”
Menu
Vandaag staat op het menu: koude schotel en saté. Het vlees ligt al een nachtje te marineren. “Normaal maak ik vooral aardappels, groenten en vlees: dat is toch waar de meeste ouderen van houden. Ik kijk altijd wat er in de aanbieding is en daar pas ik het menu op aan. En soms krijg ik iets aangeboden, bijvoorbeeld als ik zaterdag naar de Woenselse Markt ga. Een partij groenten waar misschien een klein vlekje op zit maar nog hartstikke goed is. Ik zeg altijd: gewoon ruiken en proeven. Niet alles is meteen bedorven.”
De maaltijden verpakt ze onder meer in bakjes: “Van de Action of oude bakjes van de Chinees. Soms ook yoghurtpotjes. Ik hergebruik alles.”
Dankbaar
Het is dankbaar werk, vertelt ze. “Dan krijg je weer een berichtje: ik ben blij met jou. Of ze zeggen: Linda, wat was het weer lekker. Dat vind ik mooi. Vroeger hielpen buren elkaar nog, maar tegenwoordig is het alleen maar: ik, ik, ik. Waarom, vraag ik me af.”
Alles wat ze doet, doet Linda zonder subsidie. “We zijn geen stichting of zo; het is een particulier initiatief. Daardoor kom ik vaak makkelijker in contact met mensen. Er zit toch schaamte achter de voordeur en sommigen zijn bang voor een stempel als ze hulp krijgen van professionele organisaties.”
Donaties
Het goede werk kan Linda doen dankzij donaties: in de vorm van geld of bijvoorbeeld lang houdbaar voedsel. Zelf leeft ze van een uitkering.
“Welke baas wil me nou? Kijk,” zegt ze terwijl ze haar vingers toont, “ik verschrompel van de reuma. En ik heb zwaar COPD.” Haar lach verdwijnt. “Dat vind ik heel moeilijk om te accepteren”, zegt ze emotioneel. “Je wil zo graag veel doen, maar dat lukt niet altijd. Normaal poetste ik nog bij mensen die dat zelf niet kunnen: daar ben ik mee gestopt. Sommigen zeggen tegen me: Linda, nu je het zo benauwd hebt, houd je toch wel op met koken? Nee, dat doe ik niet. Zolang ik op deze manier door kan blijven gaan, ben ik tevreden.”
Wil jij Linda’s Meal steunen? Stuur een mail naar info@lindas-meal.nl of kijk op: