Een tijger en een wielrenner stonden samen aan de bar van de friettent, rustig hun snacks te nuttigen. Ondertussen liep Donald Trump binnen samen met een Arabier, zij sloten achter een boer aan in de rij. Een toeriste keek verwonderd om zich heen en was op zoek naar een verklaring. Wat was hier gaande? Ze was volgens mij net geland in Eindhoven en had niet door dat ze aan de vooravond stond van carnaval. ”Bijzonder hè?” zei ik tegen haar, om haar de kans te geven om de vraag te stellen. Ze vroeg me in het Engels wat er aan de hand was. Ik was enigszins verbaasd dat ze er echt niks van af leek te weten. Ik vertelde dat het vier dagen carnaval was. Dat ze, als ze het echt wilde meemaken, ook tijdens de optocht in het centrum moest zijn. Het onverwachte feest beviel haar duidelijk wel.Het was mooi om haar verwondering van dichtbij mee te maken. “Interessant dat Trump en de Arabier het zo goed met elkaar kunnen vinden. En dat mens en dier zo vredig hun habitat delen. Mooi ideaal voor het echte leven”, zei ze lachend. Met mijn ingepakte frietjes fietste ik even later weer naar huis.

Ik heb een soort haat-liefde verhouding met carnaval. De ene keer vind ik het fantastisch en wil ik niks missen. De andere keer moet ik er eigenlijk niks van hebben. Maar deze toeriste had de kern van de mooie kant van carnaval wel te pakken. Een feest waar iedereen op kan aanhaken. Waar je - juist omdat je origineel en gek gekleed gaat - gezien wordt als onderdeel van het feest.

Diversiteit kleurt letterlijk het straatbeeld.Aan ons de uitdaging om dat ook buiten deze vier dagen te blijven zien.