Acht dagen lang heeft PSV zich in het zweet gewerkt om optimaal voorbereid de competitie te hervatten. Er werd twee keer geoefend, tegen Club Brugge en Eupen. Twee keer werd er helaas verloren.

Kansen waren er in overvloed maar defensief stond de organisatie gewoon niet goed. Wat dat betreft was het een herhaling van zetten in vergelijking met het spel van voor de winterstop. Wel werd het duidelijk dat Faber de discipline heeft aangehaald. Zo moeten de spelers voortaan eensgezind in dezelfde kleding aanschuiven aan tafel wanneer er gegeten moet worden. Een klein detail opgelegd als een schoolmeester, maar blijkbaar is het noodzakelijk. Onder Van Bommel was het gebruikelijk dat er na wedstrijden pizza’s werden besteld voor in de kleedkamer.

Zolang de resultaten goed zijn kraait geen haan hiernaar, maar als er verloren wordt dan fronzen de wenkbrauwen. Bovendien blijken de spelers in de onderlinge communicatie te blijven hangen in negativiteit. Er wordt niet voor elkaar gevochten en er vallen teveel onderlinge verwijten. Guus Hiddink wordt speciaal bij de groep betrokken om dit groepsproces vlot te trekken. Blijkbaar was de sfeer onder van Bommel dusdanig verziekt dat deze rigoureuze stappen noodzakelijk zijn om nog iets van het seizoen te maken. Bij het zoeken naar een nieuwe coach dienen al deze zaken meegenomen te worden in de profielschets.

De trainer moet ervaren zijn, autoriteit uitstralen en discipline opleggen. Bovendien moet hij ook in staat zijn om spelers voor zich te winnen. Aan Toon Gerbrands de taak om deze ideale coach te zoeken. Louis van Gaal staat ongetwijfeld met stip bovenaan zijn wensenlijst. Mocht de Amsterdammer niet willen, dan kom je al gauw bij een buitenlandse trainer uit. In het verleden was Bobby Robson twee keer zeer succesvol bij PSV. Wellicht dat er wederom een Brit gestrikt kan worden? De gortdroge Britse humor gekoppeld aan een voorbeeldige wedstrijdmentaliteit gaat er als zoete koek in bij de fans in Eindhoven. Erg benieuwd wie Toon uit de hoge hoed tovert.