Het mooie van het wethouderschap vind ik dat je verantwoordelijk bent van een losliggende stoeptegel tot aan een visie over hoe de stad in 2050 eruit moet komen te zien. Het is allemaal even belangrijk, want als stad hebben we doelen nodig om samen aan te werken.

Ik denk dat er weinig andere beroepen zijn waar de diversiteit aan onderwerpen zo groot is. Voor mij betekent het snel schakelen en denken. Mensen verwachten dat je meteen weet waar het over gaat. Het is de kick van dit vak, maar na een dag met uitersten ook vermoeiend. Vorige week begon ik een dag met een presentatie over alle toekomstige bouwplannen in Eindhoven. Een paar uur later spraken de burgemeester en ik met buurtbewoners over de overlast in hun buurt en hoe we dat samen op kunnen lossen.

Tot slot ging ik in gesprek met jongeren over de redenen waarom zij het verkeerde pad opgaan. Soms voelen zij dat hen onrecht is aangedaan en legitimeren daarmee hun verkeerde keuzes. Soms hebben ze teveel verantwoordelijkheid over hun gezinssituatie. Denk aan armoede of een vader of moeder die er niet meer voor hen is. Ze nemen onverstandige beslissingen, willen gezien en erkend worden. Uiteindelijk is snel geld verdienen de belangrijkste motivatie.

Voor hen duurt het te lang om door hard te werken zichzelf uit de ellende te halen. Ze willen zo snel mogelijk deze benarde situatie achter zich laten. Niet beseffende dat juist mensen met ‘fout’ geld grote zorgen hebben. Zij leven in angst om alle luxe, waar ze verslaafd aan zijn geraakt, te verliezen. Angst om gepakt te worden en daarmee hun vrijheid of het leven te moeten geven.

Angst om geconfronteerd te worden met jezelf en je geweten. Ik moest over dit laatste gesprek lang nadenken, want het maakte indruk op mij. Deze jongeren zijn naast dader vaak ook slachtoffer. Ik besefte me dat onze inzet niet alleen voor de mooie en ambitieuze vergezichten, maar juist ook in het hier en nu voor onder andere de jeugd, belangrijk is.