Eensgezind kwam zaterdag naar buiten dat PSV een streep onder het verleden heeft gezet. Supporters, directie, trainer en spelersgroep willen vanaf nu vooruit kijken.

Europees voetbal is het grote doel en daar moet alles voor wijken. Dus onderlinge vetes en wantrouwen maken plaats voor eendracht en saamhorigheid. Aan het einde van het seizoen kan dan de balans worden opgemaakt over dit, tot op heden, rampzalige voetbaljaar. Dit geldt zowel voor het management, technische staf als de spelersgroep. Wie ziet er nog een toekomst bij de club? Wie wil er graag vertrekken en wie moet er vertrekken? Uiteindelijk is iedereen gebaat bij goede prestaties om zo het eigen belang te laten prevaleren. Tegen Willem II gaven alle spelers de volle honderd procent en dan zie je dat het elftal nog steeds over voldoende kwaliteiten beschikt om de Kruikenzeikers eenvoudig aan de kant te schuiven.

De Tilburgers bliezen vooraf nogal hoog van de toren en wilden een mokerslag uitdelen door te winnen in het Philips Stadion. Hoogmoed kwam echter voor de val. Hopelijk was het goede resultaat een eyeopener voor de spelers van PSV. Nu is het zaak om de goede reeks voort te zetten. Faber heeft gekozen voor een 4-4-2 systeem waardoor het elftal wat meer stabiliteit heeft. Je zag met name Thomas, Dumfries en Rodriguez excelleren. De rest deed zijn stinkende best, al bleek dat sommige spelers gewoonweg kwaliteit tekort komen. Schwaab en Rosario vielen wederom door de mand, vooral in de passing lieten zij het afweten.

Een tip: vervang deze spelers voor Baumgartl en Doan en dan kan het elftal zomaar eens gaan draaien. Mohammed Ihattaren moet tegen zichzelf in bescherming worden genomen. Het supertalent wil het elftal dragen en dat is te veel gevraagd. Hij moet het nú juist simpel voetballen en in het belang van de ploeg spelen. De komende maanden zijn ook goud waard voor de ontwikkeling van Gakpo en Lammers. Door het vertrek van Bergwijn en de blessure van Malen krijgen de spelers nu de kans om te tonen wat ze waard zijn.