Het leven gaat niet altijd over rozen, ook niet het leven van schrijver Ralf Mohren (54). Hij overwon een alcoholverslaving en herstelde van een burn-out. De Eindhovenaar schreef er boeken over. Waar voorheen vooral zijn eigen leven de inspiratiebron was voor zijn werk, heeft hij nu een compleet ander project afgerond: een biografie over Jack Poels, zanger van de Limburgse band Rowwen Hèze. “Het is een openhartig boek geworden en daar ben ik heel blij mee.”

Door Marjolein van Hoof

‘De zachte zanger - Jack Poels vanuit zijn dorpscafé’, zo heet het gloednieuwe boek van Ralf Mohren. In een jaar tijd geschreven, gebaseerd op veel mooie gesprekken met de zanger van Rowwen Hèze. “Ik had al een paar keer tevergeefs gevraagd of ik een boek over hem mocht schrijven, had het eigenlijk al een beetje opgegeven, totdat hij me zelf benaderde”, vertelt Ralf.

Jack komt al 50 jaar bij zijn stamkroeg Boëms Jeu in zijn woonplaats America en dat was voor de bekende zanger aanleiding om toch in te stemmen met een boek. “Het café is zo belangrijk voor hem. Het is de plek waar hij als menneke van 14 zijn eerste sneeuwwitje dronk. De plek waar hij volwassen is geworden en waar hij nog altijd ontspanning vindt omdat mensen hem daar meestal met rust laten.”

Vanuit die dorpskroeg vertelt Jack zijn verhaal. “Over de ijkpunten in zijn leven. Over zijn vader die aan MS leed, bijvoorbeeld, en de hulp die ze in die tijd kregen vanuit het dorp. Iets waar Jack nog steeds ontzettend dankbaar voor is. Over zijn gebroken huwelijk en over de liefde voor zijn zoon. Over de beginperiode van Rowwen Hèze, hoe ze cd’tjes opstuurden naar radiostations in de hoop dat ze gedraaid zouden worden. Maar ook over de conflicten die de bandleden onderling hebben gehad. Het is een mooi boek geworden, serieus én met de nodige humor”, zegt Ralf tevreden.

Limburgse roots

Een geweldige opdracht voor deze auteur, ook omdat hij al 30 jaar fan is van Rowwen Hèze. “Niet dat ik de band overal achterna reis, maar zo eens per jaar naar een concert: dat zeker”, vertelt Ralf.

Zijn Limburgse roots spelen hier vast een rol bij. Ralf werd namelijk in Geleen geboren, in een echt onderwijsgezin. “Een piekeraar”, zo omschrijft hij zichzelf als jongetje. “En iemand die graag boeken las.” Op zijn 18e ging Ralf dan ook Nederlands studeren in Utrecht, waarna hij, net als zijn ouders, in het onderwijs ging. Nog altijd is hij docent Nederlands, nu al zo’n 13 jaar bij Scholengemeenschap Weredi in Valkenswaard.

Curaçao

Hij begon echter als invaller op een school in Alphen aan de Rijn. “Totdat ik een vacature zag in Curaçao. Ik was 26 jaar, ongebonden en vond het een mooi avontuur. Het was best zwaar daar: voor het eerst een volledige baan in een totaal andere cultuur. Ik had ook wel heimwee”, blikt hij terug. Toen zijn vader heel ziek werd, besloot Ralf eerder terug te gaan naar Nederland. “Gelukkig was ik op tijd om afscheid van hem te nemen.”

Ralf bleef werken in het onderwijs en via diverse omwegen kwam hij zo’n 20 jaar geleden terecht in Eindhoven, in Woensel-West. Zijn buurtje waar hij zich nog altijd thuis voelt. “Ik ben zo gehecht aan deze stad. Er gebeurt hier ontzettend veel, zeker in deze buurt die deels nog authentiek is en tegelijkertijd steeds hipper wordt”, zegt hij tevreden.

Dieptepunt

Tot zover klinkt het als koek en ei: de waarheid is anders. Toen hij naar Eindhoven verhuisde, was Ralf alcoholverslaafd. “Zoiets ontstaat geleidelijk, eigenlijk al in mijn studententijd. Steeds vaker gebruikte ik drank als middel om me zekerder te voelen. Als ik dronken was, dan verdwenen mijn angsten. 2005 was mijn absolute dieptepunt, een jaar later ging ik hulp zoeken.”

Dat deed hij met succes, maar zijn gevoel dat hij niet goed genoeg was, bleef aan hem knagen. “Ik wilde het goed doen voor iedereen, kon niet voldoen aan de eisen die ik mezelf stelde. Voorheen dempte de alcohol dat gevoel, dat was nu weg. Ik kreeg een burn-out.”

Schrijven

Het advies van de psycholoog bracht hem aan het schrijven. “Hij zei: ga sporten en doe iets waar je hart ligt. Ik ging schrijven voor een culturele website, waarvoor ik Jack Poels mocht interviewen. Het klikte direct tussen ons.”

Zelfs zo goed, dat Ralf de kans kreeg om een boek te schrijven over een nevenproject van Jack Poels: ‘Herberg de Troost’. “Jack schreef gedichten waar hij liedjes van maakte. Met bevriende muzikanten verzorgde hij optredens bij bijzondere locaties, boerderijen en zo. Niet de grote zalen zoals met Rowwen Hèze.”

Ralf had de smaak te pakken én had inmiddels contacten binnen de uitgeverswereld. Hij besloot naast zijn werkzaamheden op school, een boek te schrijven over zijn alcoholverslaving: ‘Tonic, een non-alcoholische roman’. “Met zweet in mijn handen: wat vinden mensen hiervan? Hoe gaan ze reageren? Natuurlijk had ik open kaart gespeeld op school en gelukkig reageerden ze heel erg goed, ook de leerlingen die ik lesgaf.”

Er kwamen nog twee boeken. “Eén over mijn tijd in Curaçao: over heimwee, ontheemd voelen, het verlies van mijn vader, drank en vrouwen. En het moeilijkste boek voor mij: ‘Droogte’. Dat gaat over 15 jaar alcoholvrij zijn en over de schade die de verslaving destijds veroorzaakt heeft voor mijn huwelijk.”

Openhartig

En nu dus de biografie over Jack Poels. “Als je over jezelf schrijft, dan heb je alleen maar met jezelf te maken. Dat was nu anders. Het is toch zijn verhaal en daar moet je rekening mee houden. Dat was soms best ingewikkeld. Jack is een voorzichtige man, wil niemand voor het hoofd stoten. Sommige verhalen waarvan ik dacht ‘dat kun je toch makkelijk publiceren’, daar maakte hij zich zorgen over. Toch is hij heel openhartig geweest en daar ben ik blij om”, knikt Ralf.

“Als Jack je eenmaal vertrouwt, dan krijg je ook zijn volledige vertrouwen. Ik heb het boek zelfs gedeeltelijk bij hem thuis mogen schrijven als hij op vakantie was. Zat ik daar bij zijn gitaar en andere spullen, dat geeft wel een bepaalde sfeer. We zijn allebei blij met het resultaat. En persoonlijk ben ik gewoon heel erg trots dat ik op relatief late leeftijd, op eigen kracht, toch ben gaan schrijven en dat er inmiddels vijf boeken liggen.”

Wil je het werk van Ralf volgen? Check dan:

facebook.com/ralf.mohren