“He Yasin, blijf jij nou wethouder?” “Wat gaat er gebeuren, nu de verkiezingen voorbij zijn?” Afgelopen dagen kreeg ik veel berichten met felicitaties, maar ook vragen over hoe het nu verder gaat. Na de verkiezingen begint het volgende spannende hoofdstuk van de lokale democratie. Wat voor mij inmiddels vanzelfsprekend is, krijgen veel mensen helaas niet mee. Terwijl dat vervolg net zo belangrijk is voor de toekomst van de stad.

Nu het verkiezingsresultaat bekend is, komt er een zogeheten duidingsdebat. De partijen kunnen dan aangeven hoe zij naar het resultaat van de verkiezingen kijken. De nieuwe grootste partij (VVD) en de grootste winnaar (Groen Links) zullen waarschijnlijk aan de slag moeten. Zij zullen dan waarschijnlijk een informateur aanwijzen. Die praat met alle partijen en brengt daarvan verslag uit. Daarin staat welke partijen met elkaar zouden kunnen gaan onderhandelen om samen een coalitie te vormen. Die partijen gaan dan met elkaar het gesprek aan, meestal onder leiding van een formateur (een soort gespreksleider). Ze onderhandelen over diverse thema’s, van zorg en werk tot groen en water. Ze bepalen hun ambities voor de stad en gaan kijken waar ze het eens kunnen worden met elkaar.

Natuurlijk zijn er ook onderwerpen waar ze lijnrecht tegenover elkaar staan. De formateur zoekt dan mogelijkheden om de partijen bij elkaar te brengen. Als de partijen een akkoord bereikt hebben, bespreken ze met elkaar welke partij voor welke onderwerpen een wethouder wil zoeken. Na deze periode presenteren ze hun zogeheten coalitieakkoord en hun kandidaat-wethouders aan de rest van de gemeenteraad. Dit hele proces kan snel gaan of juist lang duren. Dat is niet te voorspellen. Het is afhankelijk van hoe moeilijk of makkelijk de onderhandelingen gaan. Het lijkt misschien veel gedoe, maar misschien is deze periode wel het mooiste aan Nederlandse lokale politiek. Omdat alle partijen hun best doen om de stemmen te vertegenwoordigen die ze hebben gekregen, maar ze proberen elkaar ook te begrijpen en bruggen te bouwen. De democratie viert in deze periode een feestje. Omdat we als mensen - ongeacht onze politieke kleur - weten dat we alleen samen verder komen.