Eerlijk gezegd heb ik er nooit bij stil gestaan. Geheel te goeder trouw nam ik namelijk altijd aan dat als mij of u iets ernstigs zou overkomen, er voldoende ziekenhuisbedden en medische capaciteit zouden zijn om ons te helpen.

Al zouden we desnoods op de gang moeten liggen. Iets wat me overigens daadwerkelijk overkwam, toen ik als twintigjarige in het St. Annaziekenhuis in Geldrop aan een acute blindedarmontsteking geopereerd moest worden. Hoezo vanaf de vorige avond niets meer eten? Met een maag vol boterhammen werd ik van het ene op het andere moment de operatiekamer ingereden en de eerste nacht na de ingreep bivakkeerde ik op de gang omdat alle reguliere plekken bezet waren. Het verontrustte mij niet. Ik was immers geholpen.

De ziekenhuizen in Nederland beschikken momenteel slechts over 37.753 ziekenhuisbedden en dat op een inwonersaantal van ruim 17,4 miljoen mensen. Nog veel krapper wordt het wanneer we het over het aantal intensive care plekken hebben. Inclusief de academische ziekenhuizen zijn dat er in Nederland volgens de Volkskrant 2056 waarvan 1208 operationeel op dit moment. Bij een normale gemiddelde bezetting van 70% betekent dit dat er 360 plaatsen vrij zijn. Nu het coronavirus razendsnel om zich heen grijpt en volgens berekeningen 4,7% van de besmette mensen op de afdeling intensive care terechtkomt, zou volgens deze krant bij een besmetting van 7200 mensen in ons land het plafond bereikt zijn.

Ja, en daar schrok ik van. Ik pleit er met klem voor minstens één apart epidemieziekenhuis waarin uitsluitend ernstig zieke mensen met overdraagbare ziektes mogen worden opgenomen. De reguliere ziekenhuizen waarover we momenteel beschikken zijn daarvoor namelijk niet ingericht. We beleven rare tijden. Mondiaal gezien hebben we één vijand, maar iedereen bestrijdt deze op zijn eigen manier. Op het moment van schrijven telt Eindhoven 21 mensen die besmet zijn. De scholen, horeca en sportscholen gaan op slot. We gaan spannende weken tegemoet.