EINDHOVEN – Op 20 mei is het precies vijftig jaar geleden dat Frans Verhoeven tot priester werd gewijd. Hoewel hij inmiddels met emeritaat is, wordt er toch stilgestaan bij het gouden jubileum. Daartoe is er op zondag 21 mei om 11.00 uur een eucharistieviering in de St. Lambertuskerk aan de Hoogstraat 299 met aansluitend een receptie in het naastgelegen kerkwijkcentrum.

Ofschoon Frans Verhoeven (74) buiten functie is, is hij nog altijd actief. “Een groot aantal verantwoordelijkheden heb ik achter me gelaten en dat vind ik fijn. Nu ben ik in het weekend nog vaak bezig. Nee, stilzitten is nog niet aan de orde.”Op de vraag of het priesterschap een roeping was, heeft pastoor Verhoeven niet direct een antwoord. “Ik groeide op in Udenhout. Als je goed kon leren, was het vanzelfsprekend dat je naar een seminarie ging. Het waren de jaren zestig. Er gebeurde veel. Bovendien gaf het tweede Vaticaanse concilie (het moderniseren van de katholieke kerk, red.) veel ruimte. Er veranderde van alles en dat vond ik interessant.”In 1967 werd hij tot priester gewijd en vervolgens als kapelaan te werk gesteld in Helmond. Vijf jaar later kwam Verhoeven naar Eindhoven, naar de parochie Woensel-Oost. “Dat was in die tijd een jonge wijk waar veel mogelijk was.” In 1985 koos hij ervoor om zijn doctoraalstudie af te ronden om voorts te gaan werken bij de Vereniging Dekenaat Eindhoven. “Op een zeker moment heb je de leeftijd om wat meer bestuurlijk werk als deken te gaan doen. Ik ben blij dat ik de kans heb gekregen om die ontwikkeling door te maken.” Nu hij terugkijkt op de afgelopen vijftig jaar, zegt Verhoeven dat het een bijzonder boeiende tijd is geweest. “Zowel kerkelijk als maatschappelijk. Er zijn weinig generaties die zo veel verandering hebben meegemaakt.”Eindhoven kende ooit dertig parochies. “Inmiddels zijn er nog twee.” De grootste verandering vindt Verhoeven dat de zondag als religieus moment is verdwenen. “Dat is een vrije dag geworden. Desondanks maakt iedereen het in zijn leven mee dat hij het hoofd moet buigen, dat vind ik het religieuze moment.”Een goede ontwikkeling vindt Verhoeven de kleinere gemeenschappen die Eindhoven inmiddels kent. “Dikwijls van evangelische pinkstergemeenten of migrantenkerken. De behoefte aan religiositeit is er wel.” Daarnaast roemt hij de aandacht voor vluchtelingen en diaconie. “Veel initiatieven zijn vanuit de kerk in het leven zijn geroepen. De secularisatie houd je niet tegen. Het heeft ook haar goede kanten. Met name dat iedereen zich inzet voor de vluchteling. Of je nu gelovig bent of niet.”