Passie is een intens verlangen of enthousiasme voor iets of iemand. Je voelt grote liefde voor een club, een hobby, staat in vuur en vlam wanneer je erover verhaalt. Elk uurtje van je vrije tijd stop je in deze hartstocht. Deze week vertelt Els van Uden over haar stichting Prana Planet.
Door Martina Roovers
De 89-jarige Els van Uden heeft al heel haar leven compassie voor volkeren die door overmacht worden tegengehouden. Ze weet niet waar het vandaan komt, maar heeft het altijd gevoeld, zegt ze. Het bracht haar in 1990 naar een lezing over Tibet. “Dat was zó interessant, dat ik aan de spreker, Erik Bruijn, vroeg of ik een keer mee mocht naar die regio in Azië. Hij noteerde mijn gegevens en zeven jaar later kreeg ik bericht.”
Met een groep Nederlanders reisde Van Uden naar Tibet om daar een weeshuis te adopteren. “Twee jaar later werd het geconfisqueerd door Chinezen en stonden alle kinderen op straat. Toen wilde ik écht iets gaan doen voor de gevluchte Tibetanen.” Via via kwam ze in contact met Ad van Beckhoven. “Hij deed al vijf jaar wat voor de Tibetaanse kinderen. Gaf ze ballonnen en ander speelgoed. Hij nam me vervolgens mee naar Ladakh.”
Dat is voor Van Uden het moment geweest om zelf een stichting op te richten. Samen met Van Beckhoven. Zo zag Prana Planet in december 2000 het levenslicht.
Onderdrukking
Sinds de inlijving door China in de jaren vijftig lijdt Tibet onder onderdrukking door de autoriteiten. De sociale, culturele en politieke rechten van de Tibetaanse bevolking worden met voeten getreden. Het praktiseren van Tibetaanse culturele gebruiken wordt al gauw gelijkgesteld aan separatisme, aldus Amnesty International.
Van Uden en haar stichting willen graag iets betekenen voor het volk dat door overmacht wordt tegengehouden. Belangrijkste doel van de stichting is dan ook (gevluchte) Tibetanen helpen. “In Noord-India heb je twaalf kampen op 3500 meter hoogte en nog eens vier op 4200 meter”, verduidelijkt Van Uden. “Kamp klinkt tijdelijk, maar het zijn dus eigenlijk dorpen.”
Het begon met een klaslokaaltje
Van Uden heeft na 23 jaar veel te verhalen. Ze straalt wanneer ze vertelt over alle projecten die zijn gerealiseerd in Ladakh. Het begon met een klaslokaaltje. Hun lokale ’held’ Morup Dorjai leidt ter plaatse alles in goede banen. Aanvankelijk huurde de stichting een lokaaltje om les te geven. Met de hulp van Dorjai groeide het aantal leerlingen van drie naar zes naar dertien. Inmiddels krijgen ruim 160 kinderen onderwijs. Het lokaaltje werd een heus schoolgebouw. “Morup zoekt de kinderen. Hij gaat naar ouders en kijkt of kinderen gesponsord kunnen worden. Hij is zo betrokken.”
Eigen waterput
In de afgelopen jaren reisde Van Uden veelvuldig naar Ladakh. Aan de hand van foto’s laat ze zien wat er allemaal is gerealiseerd. Zo heeft ieder kamp nu een eigen waterput. Ook de school had tot voor kort geen water. Via een slangensysteem vanaf de rivier beneden, is er nu water. “Dit jaar is er bovendien de eerste gerstoogst binnengehaald. Op 4200 meter.”
Daarnaast heeft ieder kamp inmiddels een eigen gemeenschapshuis en in een werkplaats produceren vrouwen maandverband. Allemaal gerealiseerd met de steun van Prana Planet. Daardoor is de kwaliteit van leven van de Ladakhi’s en de Tibetaanse vluchtelingen enorm verbeterd. Wat ze doet, publiceert de stichting in een nieuwsbrief.
Hoewel Van Uden niet meer één van de jongsten is, gaat ze door. “Samen met de andere bestuursleden natuurlijk.” Tot slot vertelt ze nog wat Prana Planet betekent. “Prana is de goede energie die in ieder mens zit, die we gebruiken om de planeet te verbeteren.”
Geïnteresseerd in de stichting, check: pranaplanet.com
Ben jij ook gepassioneerd over iets of iemand? Laat het ons weten via: redactie@grooteindhoven.nl