Het was een schok voor de Eindhovense muziekwereld en voor de vele mensen die haar liefhadden: het overlijden van Jane Onderwater. Pas 55 jaar jong, plots uit het leven gerukt door een hartstilstand. In een overvolle Fifth NRE namen mensen op 10 november afscheid van deze zangeres pur sang. “De uitvaart was uniek; ik had het haar zo gegund dat ze dit had gezien.”

Door Marjolein van Hoof

“Proost op Jane.” De wijnglazen klinken, op tafel staat gebak. Het is 18 november: de dag dat Jane 56 zou zijn geworden. Haar zus Eveline Onderwater en beste vriendin Ellen van den Burg staan er samen bij stil in de FoodGallery; de plek waar Jane de afgelopen jaren werkte en vele memorabele muziekavonden organiseerde. Het is ook de plek waar ze 2 november plotseling het leven liet.

“Ik krijg vandaag alleen maar appjes: dit moet een verschrikkelijke dag voor je zijn. Maar dat is het voor mij niet. We kunnen onze Jane weer even vieren, zo houden we haar in leven”, glimlacht Eveline.

Samen met Ellen haalt ze herinneringen op aan haar zus. Hoe Bourgondisch ze was: “Ze kon intens genieten van eten en kookte de sterren van de hemel”. Over haar talent dat ze iedereen na kon doen en elk dialect binnen no time onder de knie had. En de Jane die altijd een luisterend oor had voor een ander: “Mensen stortten hun hart bij haar uit”.

Geluk en verdriet

Goede en slechte tijden in het leven van Jane passeren de revue. Het grote verdriet om het verlies van haar eerste kind, Martijn, die na drie maanden overleed aan de wiegendood. En recenter, het overlijden van haar vader, nog maar een paar maanden geleden.

Maar ook haar grootste geluk; dochter Sanne: “Haar alles. Ze waren niet alleen moeder en dochter, ze waren dikke, dikke vriendinnen. Vier handen op één buik”.

En de rust die ze vond bij haar geliefde Rob, waar ze 23 jaar bij was. “Als ze samen met de camper naar de Moezel reden en daar lekker kneuterig zaten, was ze intens gelukkig. Rob en zij stapten drie jaar geleden in het huwelijksbootje. Ze was die dag zo happy. Het was een van de gelukkigste periodes in haar leven.”

Drakenzus

Jane groeide op in een gezin met een Indonesische moeder, een Haagse vader en haar iets jongere zus Eveline. “We schelen maar 11 maanden en 1 dag. Jane was mijn drakenzus. Ze kon behoorlijk klieren, zoals alle zussen dat kunnen, maar als het puntje bij paaltje kwam, was ze heel beschermend. Als kind al; was ik moe en wilde ik niet lopen, dan nam ze me op de rug. Was er gevaar, dan stond ze voor me. Ze was heel zorgzaam, ook naar onze ouders toe. Een echte Florence Nightingale.”

Altijd zingen

“Bij ons thuis klonk altijd muziek, maar de enige die echt muzikaal was, was Jane. Die pakte gewoon een muziekinstrument en kon het bespelen. Of het nou een saxofoon was, een gitaar of een grote bas. En ze wilde altijd zingen. Zelfs tijdens vakanties in Spanje, dan gingen we op straat optreden. Ik was daar helemaal niet goed in en verstopte me dan achter haar. Jane stond op de voorgrond: tada, hier ben ik. Als die knop aanging, dan ging ze er helemaal voor.”

In haar leven heeft Jane de meest uiteenlopende dingen ondernomen. “Ze heeft bijvoorbeeld op hoog niveau ijshockey gespeeld. Dan had ze een vriendje die dat deed en dan ging zij dat ook doen. En ze heeft heel veel verschillende banen gehad, was zelfs een tijdje beveiliger. Toen ze een baan kreeg bij een callcenter zat ze binnen no time in het MT. Daar had ze geen opleiding voor nodig, dat kon ze gewoon. Als ze iets deed, dan deed ze het goed”, vertelt Eveline.

Muziek

Toch is de grote rode draad in haar leven de muziek. Zo was Jane zangeres in de bands Three Times a Lady, Groove Foundation en J4jazz. Ze was sessieleider van Jazz at the Crow, een muzikaal programma bij Fifth NRE, en de drijvende kracht achter de muzikale avonden bij de FoodGallery.

“Jane zong echt alles. Funk, blues, pop, jazz maar ze kon ook gerust ineens het liedje Liever te dik in de kist erin gooien. Ze voelde precies aan waar het publiek behoefte aan had”, vertelt beste vriendin Ellen, tevens mede-eigenaar van de FoodGallery waar Jane de afgelopen jaren werkte. “Dit was echt de baan van haar leven, ze was hier zo op haar plek”, glimlacht Eveline. “Hier kwam alles samen: het contact met mensen en de muziek. Ik geloof alleen niet dat ze besefte hoe goed ze was.”

Onzeker

Ellen knikt: “Jane was bescheiden en onzeker. Haar verschijning, haar optreden en de manier waarop ze met mensen omging: ze had geen idee wat dat met anderen deed.”

Eveline: “Ik weet nog goed dat ik haar vroeg om op mijn verjaardag wat liedjes te zingen. Dan wordt het zeker een groot feest. Maar Jane twijfelde: daar zit toch niemand op te wachten? Ongelooflijk. Aan de andere kant maakte die onzekerheid haar ook mooi. Ze was niet arrogant en ze was toegankelijk voor iedereen. Toch had ik het haar zo gegund dat ze kon zien hoeveel indruk ze heeft gemaakt.”

Uitvaart voor iedereen

Dat laatste bleek eens temeer tijdens de uitvaart. “We hebben dit met een klein groepje geregeld. Een vriend van ons, Mike, zei al snel: dit wordt heel groot. Je kunt de uitvaart niet klein houden. Maar ja, we hadden wel een kleine polis. Hij stelde een crowdfunding voor. Dat kun je toch niet maken, zei ik. Toch hebben we dat gedaan en het is ongelooflijk hoeveel mensen gedoneerd hebben. Daardoor konden we echt een uitvaart regelen voor iedereen”, vertelt Eveline.

Zo’n 500 mensen waren aanwezig bij het indrukwekkende afscheid in Fifth NRE. Daarnaast hebben nog eens 400 mensen meegekeken met de livestream die later ook nog 500 keer is gedownload.

Ellen: “Het was echt een prachtige dag waarop we haar leven hebben gevierd. Zelf zou ze zo verwonderd zijn geweest: is dit allemaal voor mij?”

Eveline knikt geëmotioneerd: “Ik hoop zo dat ze daarboven, samen met Martijn en onze vader, alles heeft kunnen zien en dat ze nu ergens licht geeft”.