EINDHOVEN - Karel Vermeeren, van 1942 tot en met 1978 als tekenleraar verbonden aan het Sint Catharinalyceum in de Elzentlaan in Eindhoven, hing een vernieuwende stroming in het tekenonderwijs aan die de psychologische ontwikkeling van het kind trachtte te stimuleren.

Tekenen in het onderwijs was toen nog vooral bedoeld enkel om de oog- handcoördinatie te oefenen. Daarom tekenden kinderen voornamelijk voorbeelden na. Vermeeren was gecharmeerd van de inzichten van de Berlijnse professor Oskar Wulf van wiens hand het werk Die Kunst des Kindes (1927) was verschenen. Volgens hem diende het uitbeeldend vermogen van de leerling psychologisch en harmonisch volgens de eigen natuur van het kind te worden ontwikkeld door de leerling in de tekenles te stimuleren aan de hand van vraaggesprekken. Karel ging nog een stap verder: “Het tekenen is voor de kinderen iets om zich in uit te drukken en gedachten weer te geven; het is een speelse werkzaamheid, een ontlading van

Kinderoptochten

Hij liet de leerlingen in de eerste jaren na de bevrijding tijdens de tekenles hun eigen oorlogservaringen tekenen. Een tiental tekeningen zijn gelukkig bewaard gebleven. De onderwerpen lopen zeer uiteen. Van bombardementen, voedselschaarste, illegale bomenkap, verboden demonstraties tot de bevrijding en de feestelijkheden daarna. De tekenaars over hun ervaringen: “In de jaren direct na de bevrijding werden er kinderoptochten georganiseerd. Ik weet nog goed dat ik zelf meeliep in zo’n optocht. We zongen dan vaderlandslievende liederen die geen kind meer kent, laat staan zingt. En versierd met zoveel mogelijk oranje, rood, wit en blauw trokken we dan door de buurt.”

Hanny van Overbruggen vertelt: “Al snel werd begonnen met de eerste vorm van de latere Lichtjesroute. In het eerste herdenkingsjaar zetten mensen brandende kaarsjes voor het raam. Maar in mijn beleving en herinnering werden de kaarsjes al snel opgevolgd door de gloeilamp.”

Pareltje uit het Archief RHCe