“Nou Yasin, op naar de volgende start van de bouw”, zei Jan in Meerhoven. Ik ken hem goed vanwege een eerdere samenwerking. “Als je dan nog wethouder bent natuurlijk…” voegde hij eraan toe. “Jij bent een goeie, maar je verliest het van je eigen partij.” Ik hoor dat vaker de laatste tijd. En het raakt me.
Het was een ingewikkelde politieke periode. De Turkije-kwestie, de integratiediscussies, de Tweede Kamerverkiezingen en ook de huidige financiële uitdagingen van de gemeente. Zaken waar ik op ben uitgedaagd, bekritiseerd een soms zelfs verdacht. Helaas vaak zonder interesse in wat ik echt vind. Te vaak wordt je bij voorbaat al in een hokje gestopt.
Terugkijkend op deze periode vraag ik me af hoe ik de negativiteit heb weten te trotseren. In de afgelopen week viel het kwartje. Het was het schrijven van deze column. De totale vrijheid om gedurende de week een onderwerp te kiezen dat ik mooi, bijzonder, inspirerend of vrolijk vind.
Continu alert zijn op iets dat de moeite waard is om over te schrijven. De column heeft mij de vrijheid en autonomie gegeven om lastige discussies en negativiteit het hoofd te bieden. Het mooie is dat de inspiratie voor deze columns altijd uit de stad komt.
Een breed gerespecteerd persoon zei tegen mij: “Je moet je niet in een hokje laten stoppen, maar jouw eigen hokje creëren.” Dat was misschien wel het beste advies dat ik recent heb gehad. Als mens, als Eindhovenaar, als wethouder en als trotse sociaaldemocraat ga ik me dan ook de komende maanden keihard inzetten om door te mogen gaan met het besturen van deze stad.
Dat doe ik door mensen uit te nodigen in mijn hokje. Het is een hokje voor open, solidaire, eerlijke en betrokken mensen. Mensen ook, die kunnen lachen om en in het leven.
Maar eerst ga ik even op vakantie, de batterij weer opladen. Na de zomer maken we ons op voor verkiezingen. Dan mag weer iedereen een hokje in.