Marjolein van Hoof

Stratumseind gaat flink op de schop. Voor Groot Eindhoven reden om in het hart van deze stapstraat te duiken, samen met de ondernemers van toen en nu. Deze week haalt Iris Tulkens (53) herinneringen op aan haar tijd in Café La Route.

EINDHOVEN – “Het was gewoon altijd feest. In het weekend, maar ook op een rustige woensdagavond. Er gebeurde elke keer weer iets geks. Waar ik het meest trots op ben? Dat er zoveel mensen zijn die mooie herinneringen hebben aan die tijd in La Route.”

Iris is pas 25 jaar als ze op 1 oktober 1995 Café La Route opent. “Ik was de jongste ondernemer van de straat”, lacht ze.

In 2008 droeg ze het stokje over, maar nog altijd ziet de kroeg eruit zoals toen. “De bar is nog precies hetzelfde en het logo trouwens ook: dat heeft mijn nichtje destijds ontworpen.”

Iris groeide op in de Eindhovense binnenstad en was al op jonge leeftijd te vinden op Stratumseind. “Op mijn 15e ging ik stappen bij De Sands waar ik af en toe mee mocht helpen. Op mijn 18e ging ik werken bij Café Van Mol.”

Eén grote party

Horeca was duidelijk haar ding. “Ik voelde me daar het prettigst bij. Gezelligheid en lachen, dat is het leukste wat er is. Ik ging boven Aloys wonen, dat was natuurlijk ook één grote party.”

Begin 1995 kreeg ze een relatie met Gaston den Otter. “Hij had net drie maanden daarvoor De Repelsteel overgenomen. Inmiddels had ik ook plannen om mijn eigen café te beginnen.”

Snottebel

Toen Café Fiscus vrijkwam, greep ze haar kans. “Ik was nog maar een snottebel maar ik wist zeker dat ik het kon. Toch dacht ik in het begin wel eens: oh, wat heb ik gedaan? Voor het eerst helemaal op eigen benen en alles zelf doen; dat was best spannend.”

Na een paar maanden begon La Route goed te lopen. “Het was een echt bruin café voor alle leeftijden. Iedereen was welkom, als je maar gezellig met elkaar omging. Gewoon met z’n allen er iets moois van maken.”

Carnavalscafé

La Route was ook een echt carnavalscafé: “Dan hing het met de benen buiten. Met mensen van alle leeftijden en als ze kinderen hadden, namen ze die ook mee”.

Iris was steevast, vijf dagen in de week, aanwezig. “Ik was er altijd: als de kroeg nog leeg was tot sluit. We hadden veel vaste klanten en het personeel werkte hier met plezier. Ik was zelf ook een feestneus en deelde graag shotjes uit. Daar sta ik wel om bekend, geloof ik”, grinnikt ze.

Sinterklaasavonden

Met veel plezier kijkt ze terug op de Sinterklaasavonden die ze vierde met personeel en vaste gasten. “Met een man of dertig lotjes trekken en voor elkaar een gedicht schrijven. In die gedichten kreeg je natuurlijk altijd een koekje van eigen deeg. En ieder jaar huurde ik een groot huis in de Ardennen waar we met al het personeel heengingen. Dat waren prachtige tijden.”

Klap

Ook privé ging het goed. In 1999 werden Gaston en Iris trotse ouders van een dochter en twee jaar later van een zoon. “Gaston vertrok uit De Repelsteel en we zijn hier samen verder gegaan. Toen overleed mijn moeder, dat was een grote klap. Bovendien begon het rookverbod te spelen. Het moment kwam om het café over te dragen.”

Stokje overdragen

Dat wilde ze niet aan zomaar iemand doen. “La Route was toch mijn kindje, ik moest er niet aan denken dat er een of andere shoarmatent in zou komen.”

Uiteindelijk namen Paul de Crom en Marieke Vercoulen het over: “Een dag voor carnaval zodat ze direct een goede start hadden. Zij gingen een beetje op dezelfde voet door, natuurlijk met hun eigen draai maar het bleef La Route. De eerste tijd wilde ik hier niet komen; ik had er moeite mee en ik wilde hen niet in de weg zitten”.

Brabantia

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en dat geldt zeker voor Iris en Gaston. Sinds zeven jaar dragen zij samen zorg voor de horeca bij voetbalvereniging Brabantia, waar tegenwoordig ook het jaarlijkse Stratumseind Voetbaltoernooi gehouden wordt.

Iris is tevreden met haar werk bij Brabantia. “Gaston en ik zijn een sterk team en het gaat goed. Daar ben ik trots op, net zoals ik trots ben op mijn tijd in La Route. Ik heb mijn ziel en zaligheid erin gestopt en ik had het niet anders willen doen.”

‘Ik was zelf ook een feestneus en stond bekend om de shotjes’’