Deze week viert ze haar 94ste verjaardag. Joke van der Loo, geboren en getogen in Strijp maar al ruim zestig jaar woonachtig in Stratum. Een vrouw die de oorlog bewust meemaakte. “Ik was zestien jaar en moest vervroegd mijn MMS examen afleggen.”
EINDHOVEN - Joke vertelt dat ze uit een zakengezin komt en samen met haar zussen op kostschool zat. “In Aarle-Rixtel, maar toen de oorlog uitbrak eisten de Duitsers het gebouw op, vandaar dat vervroegde examen.” Tijdens de oorlog zat Joke als akela bij de padvinderij. Dat was de reden dat zij na de bevrijding gevraagd werd om als begeleidster drie maanden naar Engeland te gaan. “Voor een vakantie voor kinderen die tijdens de oorlog een trauma hadden opgelopen of lichamelijk verzwakt waren. Natuurlijk zei ik meteen ja.
Het was een uitdaging voor me en de reis er naar toe weet ik nog goed. We gingen met een boot en omdat er in de zee overal nog mijnen lagen, werden we begeleid door een mijnenjager. Alleen de drie maanden in Brackenhill bij Sheffield werden voor mij drie jaren. Het was een prachtige tijd. Salaris kreeg ik nauwelijks, een pond per week, maar wel gratis verblijfkosten. Toen mijn moeder ziek werd, toen ik 23 was, besloot ik naar huis te gaan.” Inmiddels had ze enkele administratieve baantjes onder meer bij Philips. In 1951 trouwde ze. “Ja, en toen kreeg ik ook mijn ontslag, want zo ging dat in die tijd.” Een gezin stichten was een grote wens. “Ik heb diverse miskramen gehad, maar gelukkig werd onze kinderwens beloond met onze zoon Maarten.
Inmiddels heb ik drie kleinkinderen en ook drie achterkleinkinderen. Helaas is mijn man in 2014 overleden. Hij had de ziekte van Alzheimer. Ik heb hem nog zo lang mogelijk thuis verzorgd, maar uiteindelijk moest hij toch naar een verzorgingstehuis, waar ik hem iedere dag bezocht.” De rode draad gedurende haar hele leven is: bezig blijven. “Ik maakte mijn eigen kleding, deed vrijwilligerswerk en heb altijd geschilderd. Dat doe ik nog steeds, evenals borduren. Ik wandel dagelijks en woon nog zelfstandig, het gaat goed met mij.”