Een jubileum om trots op te zijn. Stichting KiZoKa (Kinder Zomerkamp) trekt er deze zomer voor de 65ste keer op uit. Zes weken lang, van zondag 14 juli tot en met 16 augustus, wordt er iedere week een zomerkamp voor basisschoolkinderen gehouden. Per bus gaat het vanuit Eindhoven naar Bakel waar de tenten worden opgeslagen op het terrein van kampeerboerderij D’n Boschkant. Goed nieuws voor kinderen die erbij willen zijn: er zijn nog enkele plaatsen beschikbaar!

Door Rob Weekers

KiZoKa, voorheen bekend onder de naam Kika (Kinderkampen), is na al die jaren een begrip geworden. Duizenden kinderen uit Eindhoven en Veldhoven hebben dankzij de stichting warme herinneringen aan een heerlijke week vakantie. Niet in de laatste plaats dankzij de vrijwilligers die zich met hart en ziel inzetten.

Drie van hen zijn voor de gelegenheid aangeschoven aan de keukentafel van bestuurslid Maria Vermeulen. Het zijn Keetje Sars-Van de Donk (kampcoördinator en vertrouwenspersoon), Penningmeester Chris van de Donk en secretaris Natasja Jager-Knippenberg.

Rode draad

Er moet door de vrijwilligers hard worden gewerkt om alles in goede banen te leiden. Een karrenvracht aan ervaring scheelt dan een hoop. De vier hebben er dan ook heel wat jaren als vrijwilliger opzitten. Chris spant de kroon en is dit jaar voor de 53ste keer als vrijwilliger present. Voor Keetje staat de teller op 44, voor Maria op 37 en Natasja tikt de 33 aan. Chris en Keetje zijn broer en zus, bij hen loopt KiZoKa als een rode draad door de familie. Keetje: “De vierde generatie vrijwilligers komt er aan, hoe mooi is dat.”

Onbetaalbaar

Ontelbare uren hebben de vier in al die jaren opgeofferd om van KiZoKa een succes te maken. De vraag dient zich aan: wat maakt meedoen met KiZoKa zo leuk? Maria hoeft er niet lang over na te denken: “Als je aan het eind van de week al die lachende gezichtjes ziet, dat is zó mooi. Onbetaalbaar, niet in geld uit te drukken!” Keetje: “Prachtig om te zien hoe al die kinderen lol hebben. We lachen hier heel wat af.”

Natasja vult aan: “Daarbij komt dat ons vrijwilligersclubje een beetje voelt als familie. We maken er samen iets moois van. Dat geeft veel voldoening.” Maria omschrijft KiZoKa als ‘een goed gezonde ziekte’. “Je raakt er als het ware mee besmet.”

Betaalbaar

Voor ieder kind moet het mogelijk zijn om een fijne vakantie te hebben. Dat is sinds de oprichting van KiZoKa nog steeds het uitgangspunt. Chris: “Daarom houden we de kosten laag. Ouders met een kleine beurs kunnen bijvoorbeeld aankloppen bij Stichting Leergeld.” Keetje benadrukt dat de kinderen die zich melden om mee op zomerkamp te gaan uit alle lagen van de samenleving komen. “Dat is het mooie, tijdens het kamp vallen de verschillen weg.”

Back to basic

Samen eten, zingen, een kampvuur maken, meedoen aan spelletjes; het hoeft voor kinderen allemaal niet zo ingewikkeld te zijn om een leuke tijd te hebben, weten de vier. Er kan en er mag veel tijdens het zomerkamp, maar er is een harde voorwaarde: telefoons en tablets zijn uit den boze. “Anders zitten ze de hele dag op hun schermpje te staren. Terwijl, met elkáár spelen, dat is leuk.” Back to basic, zo omschrijft Keetje het.

Heimweepilletjes

Een tijd van huis, zeker als het de eerste keer is, is niet alleen spannend voor kinderen. Heimwee ligt dan op de loer. “Daar hebben we wat op gevonden”, zegt Maria. “Heimweepilletjes!” Natasja licht toe. “Het zijn gewoon vitamine-C pilletjes, hoor. Maar het werkt prima.” Maria: “Eerst gaan we praten, een kindje met heimwee wat extra aandacht geven. En als het echt niet gaat, overleggen we met de ouders.” Chris: “Natuurlijk missen sommige kinderen thuis en hun ouders, maar voor de meesten is het kamp één groot feest, en hebben ze de tijd van hun leven.”

Geruststelling

Voordat een kindje meegaat op kamp, komen de vrijwilligers van KiZoKa op huisbezoek bij de ouders. Chris: “Je geeft een kind toch zes dagen uit handen, dan is het voor ouders een geruststelling dat we kunnen uitleggen wie we zijn en wat we doen. Dat we bijvoorbeeld rekening houden met een kindje dat ergens allergisch voor is. We beschikken allemaal over een VOG (Verklaring omtrent Gedrag), en de meesten van ons hebben een EHBO-diploma.”

Maria weet uit eigen ervaring dat het voor ouders soms best lastig kan zijn om kinderen mee te laten doen aan het kamp. “De eerste keer dat mijn kinderen meegingen, heb ik de hele week niet geslapen”, zegt ze lachend, “terwijl, ze hebben zich uitstekend vermaakt!”

Waar is de wc?

Als het viertal terugkijkt op hun beginjaren als vrijwilliger dan zijn er toch wel verschillen met vroeger die in het oog springen. Chris: “Kinderen spelen tegenwoordig nauwelijks meer buiten, bewegen ook minder. Daar maak ik me wel eens zorgen over. Zeker ook omdat met elkaar ravotten, spelletjes spelen, goed is voor de sociale ontwikkeling van een kind.” Natasja: “Boswandelingen maken we niet zo lang meer zoals vroeger het geval was, veel kindjes houden een lange tocht niet meer vol.” Keetje: “Als we in het bos zijn, vragen kindjes soms: waar is hier de wc? Daar moet ik dan altijd wel om lachen. Achter een boom, zeg ik dan.”

Een groot verschil met zo’n dertig jaar geleden is ook dat de groepssamenstelling is veranderd. Natasja: “Veel kinderen van expats zijn nu ook van de partij. De cultuur- en soms ook taalverschillen zijn er natuurlijk, maar voor kinderen maakt dat weinig uit.” Maria: “Kinderen maken geen onderscheid, daar kunnen wij als volwassenen nog veel van leren.”

Meer weten? Kijk dan hier voor meer info.