“Ruim 10.000 mensen van 55 jaar en ouder willen hun leven beëindigen, zonder dat ze ernstig ziek zijn”, blijkt uit een landelijk onderzoek. Het zijn mensen voor wie het leven nog weinig te bieden heeft.

In die studie staat onder andere dat één derde van deze groep laag opgeleid is en vooral in en rond de stad woont. Hun doodswens wordt bovendien versterkt door ‘piekeren’, aftakeling en eenzaamheid. Ik vind het erg verdrietig dat mensen levensmoe zijn. Het staat ook in contrast met de 55-plussers die ik in de stad tegen kom. Vitale menen die midden in het leven staan. Ze zijn de zilveren kracht van de stad. Zo mocht ik afgelopen week vrijwilligerspenningen uitreiken aan vier hele bijzondere vrijwilligers van het stadshobbycentrum. Deze plek is ooit door Phillips mogelijk gemaakt om oud-Phillipsmedewerkers die met vervroegd pensioen moesten of mochten een plek te bieden. Het is een locatie waar de pensionado’s hun talenten kunnen ontwikkelen en delen.

Je kunt er van alles doen. Met ruim 500 leden van boven de 55 is het een ontzettend levendige en vitale club. En de vrijwilligers zijn ontzettend betrokken. Twee van de vier vrijwilligers die ik een gemeentelijke vrijwilligerspenning mocht overhandigen waren al ruim 28 jaar betrokken bij het stadshobbycentrum. Beide waren ze werkzaam voor Phillips en werden er als prille vijftiger door – in eigen woorden - ‘Jan Timmer, eruit getimmerd’. Dat was tijdens de diepe Eindhovense crisis begin jaren 90. In plaats van te verzuren en thuis bij de pakken neer zitten, kozen beide heren ervoor om hun geestdrift en talent te ontwikkelen én hun kennis te delen met andere senioren.

Het is altijd prettig op bezoek te zijn bij het stadshobbycentrum. De gezellige en open sfeer, de warmte en het optimisme geeft blijk van ontzettend veel energie. Het onderstreept het belang en de noodzaak van een actief leven, tijdens je werkzame jaren en na je pensioensgerechtigde leeftijd. Dat is wat ik die 10.000 wanhopige mensen gun. Levensvreugde en leuke mensen om hun heen.