Oktober was altijd de maand van de Eindhovense marathon. De afgelopen jaren zag ik de deelnemers hiervan al maanden daarvoor trainen in de Eindhovense parken.

Maar ja, net als carnaval en de Dutch Design Week, kunnen we ook deze hardloopwedstrijd op onze buik schrijven. Terwijl de pepernoten al in de supermarkten liggen, wordt ook de intocht van Sinterklaas aangepast. Kerstmis 2020 zal een eenzame kerst worden, want hoeveel mensen mogen we straks nog aan de kersttafel uitnodigen? Gelukkig schenen de lampjes van de lichtjesroute volop. Zaterdagavond heb ik ‘m weer eens gereden. In de regen weliswaar, maar het was de moeite waard. Ook al miste ik de versierde vijver op het Hendrik de Keyzerplein wel. Even een praatje maken met de vrijwilligers onder het genot van een kopje koffie was er eveneens niet bij.

De vrolijk gekleurde lampjes die de straten versierden maakten veel goed. Bij deze veel dank aan de vele vrijwilligers die letterlijk voor een lichtpuntje zorgden in deze tijd waarin we een stapje terug moeten doen. Corona blijft ons leven bepalen en volgens sommige wetenschappers duurt dit nog wel even. Het goede nieuws is dat het dragen van een mondkapje niet altijd voldoende bescherming biedt tegen besmetting, maar er wel voor zorgt dat als je besmet wordt, je een mildere vorm van de ziekte oploopt. Ziek worden, dat moeten we zoveel mogelijk voorkomen.

Helaas kreeg ik afgelopen week het bericht dat een lieve vriend in een verpleeghuis moest worden opgenomen. Zo’n eindstation had hij zich nooit voorgesteld. Zo lang mogelijk proberen gezond te blijven: dat is het credo waaraan we ons deze winter allemaal zullen moeten houden. We moeten deze pandemie met z’n allen overleven. En… we mogen ook best begrip hebben voor de jeugd die het momenteel extra zwaar heeft. Zelfs de tienduizend euro die Jesse Klaver van Groen Links achttienjarigen wil geven, kan daar niets aan veranderen. Sterker nog: volgens mij kan hij dit nooit waarmaken en aan sterke verhalen hebben we geen behoefte.