Vele van jullie is het waarschijnlijk ontgaan. Omdat je het niet belangrijk vindt, te druk bent met jouw vrijwilligerswerk. Of je weet überhaupt niet van het bestaan. Maar vorige week was het Nationale Vrijwilligersdag. Daarom richt ik me met deze column speciaal even tot jullie.
De afgelopen vijf jaar heb ik, zonder overdrijven, met duizenden van jullie gesproken, meegelopen en soms ook gewoon meegedaan. Telkens weer ga ik weg met een stoot aan inspiratie en energie. De ene zet zich in voor de fotoclub of in het buurthuis, een ander is er voor de minderbedeelden en ook bij verdrietige of pijnlijke momenten van mensen staan jullie klaar. Om jullie liefde, jullie betrokkenheid en menselijkheid te delen en daarmee een steentje bij te dragen aan een mooier Eindhoven. Jullie maken mensen gelukkig, bieden troost of hoop en dan het liefst zo onopvallend mogelijk. Dat doen jullie met heel veel: maar liefst één op de vier mensen doet een vorm van vrijwilligerswerk in onze stad.
Moet je je eens voorstellen dat jullie dat werk niet zouden doen. Dan zou deze stad nooit zo kleurrijk zijn als nu. Dan zouden we als inwoners niet zo verbonden zijn met elkaar, zoals we dat nu zijn. En zouden we het economisch succes - waarmee we continu in de spotlights staan - nooit hebben behaald. Jullie zijn het cement en maken de kracht van samen mogelijk.
Met deze column zet ik jullie graag even op het podium. Om onze dankbaarheid uit te spreken voor al het fantastische werk dat jullie doen. Het voelt misschien wat ongemakkelijk, omdat het voor je gevoel heel normaal is. Maar dat is het echt niet. Jullie zijn heel bijzonder. Ik hoop dat alle mensen die deze column lezen, dat ook blijven uitspreken in de rest van het jaar.