Persoonlijk heb ik haar nooit gekend. Haar naam zei me dan ook niets, maar toen ik haar foto in de overlijdensadvertentie zag staan, herkende ik haar meteen. Iedere keer wanneer ik haar in het centrum van Eindhoven tegenkwam, had ik bewondering voor deze vrouw.
Wat ze precies mankeerde heb ik haar nooit gevraagd. Door haar lichamelijke beperking was ze aan een elektrische rolstoel gekluisterd. Ze was een vertrouwd beeld in het centrum en straalde een enorme wilskracht uit. Nu weet ik ook haar naam: Frieanne. Een mooie naam voor een moedige vrouw, die vanaf haar geboorte zwaar lichamelijk gehandicapt was. Frieanne was een vrouw om trots op te zijn, dat weet ik zeker. Ik wens haar familie sterkte met dit verlies.
Het leuke van Eindhoven vind ik dat onze stad zoveel verschillende inwoners heeft. Ze komen letterlijk overal vandaan en dan heb ik het niet alleen over buitenlanders, maar ook over mensen die uit alle windstreken van Nederland komen. Vroeger was het vooral Philips die mensen uit het noorden van ons land ronselde om in hun Eindhovense fabrieken te werken. Groningers, Friezen en Drentenaren reageerden massaal en settelden zich in de Lichtstad. In deze tijd zijn het vooral studenten die ook na hun studie of door de liefde hier blijven ’hangen’. De aantrekkingskracht van ASML zorgt ervoor dat veel buitenlanders zich in en om Eindhoven vestigen.
Een van mijn lijfspreuken is dat een stad of dorp wordt gemaakt door de mensen die er wonen en leven. En ja, dan denk je natuurlijk ook aan mensen die zich als paradijsvogels door onze stad bewegen.
Een van deze bijzondere mensen was ongetwijfeld ‘prediker’ Arnol Kox. Sinds hij -volgens zijn zeggen- eind jaren tachtig van de vorige eeuw op de kruising Vrijstraat/Rechtestraat een verschijning van Jezus kreeg, besloot hij het woord van de Heer te verkondigen. Hij werd een bekend beeld in Eindhoven waar hij, soms tot ergernis van winkeliers, luidkeels zijn boodschap verkondigde. Op 15 juli 2020 overleed Arnol en sindsdien is het een stuk stiller in het centrum.
Om hem niet voorgoed te vergeten, begrijp ik dat de Eindhovense Sancha Schuurs zich nu inzet om een ‘pad’ aan hem op te dragen. Haar voorstel ligt bij de straatnamencommissie en die hebben positief op haar verzoek gereageerd. Goed zo, Sancha, want ik ben het helemaal met je eens dat Arnol als ‘paradijsvogel’ Eindhoven op de kaart gezet heeft. Maar in mijn hart heeft ook Frieanne zoiets verdiend. Door haar aanwezigheid alom heeft ook zij op geheel eigen wijze Eindhoven kleur gegeven.
Dorothée Foole