Zo’n vijftig jaar heb ik er volop van genoten. Maar opeens had ik er genoeg van. Terwijl ik nota bene net weer een kostbare voorraad had ingeslagen! Want als verstokte roker wil je nooit misgrijpen. Het is nu ruim drie jaar geleden en ik heb het helemaal alleen voor elkaar gekregen.
Minstens een jaar stond er nog wel een pakje bij mij in de kast. Soms pakte ik er een sigaret uit. Stak deze echter nooit aan, maar rook er even aan. De geur van sigaretten vind ik nu enerzijds stinken maar anderzijds ook ‘lekker’ ruiken. Roken is niet meer mijn ding, maar het stoort me totaal niet wanneer ik iemand gretig aan een sigaret zie zuigen. Het voldane gevoel wanneer de geïnhaleerde nicotine je longen prikkelen ervaar ik niet meer, maar kan het me nog steeds voor de geest halen. Toch kom ik niet in de verleiding er zelf nog eentje op te steken. Als ex-verslaafde weet ik dat dan de kans groot is dat ik voor de bijl ga.
De longarts die op advies van de huisarts ruim een jaar geleden mijn longen onderzocht, verzocht me met klem er nooit meer aan te beginnen. Hij constateerde tot mijn opluchting dat de schade na al die jaren meeviel. ‘Ik zie geen kankercellen of tekenen van longemfyseem of COPD. U heeft geluk gehad’, waren zijn letterlijke woorden. Natuurlijk weet ik dat dit geen vrijbrief is, want wat er nu niet is kan altijd nog komen
Toch wil ik de sigaret ook bejubelen, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik opgegroeid ben in een rooktijdperk èn in een ‘rookgezin’. Mijn vader rookte Hunter en Cross sigaretten. Wanneer familie op bezoek kwam, stonden de sigaretten in glaasjes op tafel en ook de bolknakken lagen er uitnodigend naast. Binnen no time was de huiskamer gevangen in een waas van tabaksrook en werden mijn ‘kleine meisjes longen’ getraind om straks zelf die rook te inhaleren. Dat deed ik dus als tiener en bij gebrek aan geld rolde ik zelf een halfzware Samson of zware Van Nelle!
Roken als uitlaatklep in stressvolle situaties, bijvoorbeeld wanneer je in ’t ziekenhuis was opgenomen. Daar waren speciale gezelschapskamers voor lopende patiënten waar je ook gewoon een sigaretje kon opsteken. Ik heb zelfs nog gevlogen waarbij ik de keuze had of ik in ’t wel- of niet-rokersgedeelte wilde zitten! Dat gold trouwens ook wanneer je met de trein reisde.
Tijden veranderen en roken is nu een ‘not done’ ding geworden. Nog even en dan zijn ook alle terrassen rookvrij. Het feit dat het algehele rookverbod op het buitenterrein van de Grote Beek geschrapt is, ondersteun ik echter van harte. Je zult daar maar verblijven, moeten doen wat de verpleging zegt, volgestopt worden met medicijnen die allemaal bijwerkingen hebben en dan wordt dan ene pleziertje wat je nog ervaart, ’n sigaretje roken, je ook nog ontzegd. Nee, roken mag dan niet gezond zijn, maar dat zijn zoveel dingen niet. De garantie dat je een lang en gezond leven zult leiden, krijgt niemand.
Met Kerstmis voor de deur en een nieuw jaar in ’t verschiet, is het goed begrip te hebben voor je naasten en er samen iets van te maken. Dat maakt onze wereld mooier. Fijne feestdagen en een liefdevol en gezond 2024!
Dorothée Foole
www.eindhovenwinkel.nl