Piet van Erp (80) komt uit een bekende kappersfamilie. Sport zat bij Piet al vroeg in het bloed. Een herseninfarct maakte echter een einde aan zijn hobby. Op de marathon van Eindhoven brengt zoon Jeroen daarom een ode aan zijn vader.

VALKENSWAARD / EINDHOVEN - Oorspronkelijk was wielrennen Piet zijn favoriete sport, maar daar was thuis geen geld voor. Dus werd het atletiek. Na lid van PSV te zijn geweest, stapte hij over naar AVV. Later meldde hij zich bij Loopgroep Waalre. Zijn favoriete afstanden? De 1500 en 5000 meter. Maar Van Erp deed mee alle afstanden.

Zelfs aan wedstrijden met de langste afstand: de marathon. In een uitgebreid boekwerk heeft Piet al zijn uitslagen vermeld. Gek genoeg behaalde hij zijn grootste successen toen hij veteraan was. “Waarschijnlijk was dat de oorzaak van meer rust en evenwicht”, zegt hij. “Na een wedstrijd keek ik alweer uit naar de volgende.”

Iedereen in Valkenswaard die maar iets met sport of in het bijzonder met atletiek te maken heeft gehad, kent Piet van Erp. Hij organiseerde nieuwe evenementen en deed daar ook zelf aan mee. Zijn leven was als een storm. Maar die storm ging plotseling over in windstilte. Piet werd, zoals later bleek, getroffen door een herseninfarct. “Tijdens een training kreeg ik na het inlopen hoofdpijn”, zegt hij. “Iets dat ik normaal niet had. Uit voorzorg ben ik toen gestopt en naar huis gegaan.” De huisarts wist er niet direct raad mee.

Opmerkelijk“In de eerste tijd erna was het wel opmerkelijk dat ik nog gewoon kon trainen en in wezen nergens last van had.” Maar dan gebeurt het. “Op een zaterdagmorgen wilde ik zoals gebruikelijk gaan trainen met een groep oud-atleten. Ik voelde me echter niet goed en ben terug naar bed gegaan. Toen ik wat later wakker werd, kon ik mijn linkerbeen niet meer bewegen. Dan voel je dat het fout zit.” Piet moet met spoed naar het ziekenhuis, en later naar Blixembosch om te revalideren. “Op 18 februari 2015 kreeg ik te horen dat ik nooit meer zonder stok zou kunnen lopen.”

Piet toonde zich echter een vechter en deed alle soorten oefeningen om weer de kracht en balans te vinden om enigszins te herstellen. Hij houdt alles bij in een boek. Stapje voor stapje is er toch vooruitgang. “Vooruitkijken heeft weer zin. Ook op je tachtigste kan men immers nog plannen maken. Al zal het nooit meer worden zoals het is geweest.”

GelukNiets is meer gewoon, maar kleine dingen brengen ook geluk. Zo’n geluksdag is het zondag 14 oktober, als Piet met zijn familie zoon Jeroen kan bewonderen en aanmoedigen op de halve marathon in Eindhoven. Met zijn deelname brengt Jeroen een ode aan alles waar zijn vader voor staat: familieman, organisator, stimulator en dat alles met een aanstekelijk enthousiasme. “Er zal heus wel een traantje vloeien, maar deze keer van geluk.” Ondanks zijn beperking weet Piet één ding zeker. “Er komt een dag dat ik weer kan lopen en dan ga ik in mijn trainingspak de jeugd bij AVV trainen. Ook dan geldt nog altijd mijn devies: het mooiste pak is een trainingspak.”