Op zijn vijfendertigste kreeg hij de diagnose suikerziekte en lag datzelfde jaar zeven keer in het ziekenhuis. Sinds die tijd is hij insuline-afhankelijk en schommelt zijn bloedsuikerspiegel. Mario Maas (70) blijft echter optimistisch. “Voor mijn gevoel heb ik het maximale uit het leven gehaald en dat hoop ik nog lang zo te doen.”
EINDHOVEN - Mario vertelt dat hij opgroeide als middelste in een gezin van vijf kinderen in Sterksel. “Na de lagere school moest ik op de fiets naar Geldrop, waar ik de ULO volgde. Het liefste was ik daarna naar het Grafisch Lyceum gegaan, maar mijn vader zag daar geen toekomst in.” Het werd uiteindelijk de politieschool.
“Daar heb ik diverse functies doorlopen, onder meer bij de recherche. Door mijn suikerziekte ben ik uiteindelijk bij de Gemeente Eindhoven terecht gekomen, waar ik op mijn 60ste met pensioen ben gegaan. Ondertussen had ik echter alsnog in de avonduren het Grafisch Lyceum in Utrecht en een studie aan de Stedelijke Academie voor Plastische Kunsten in Genk gevolgd. Allebei de opleidingen waren specifiek gericht op boekbinden, want dat wilde ik als kleine jongen al.”
Mario bleek een uitmuntende leerling die zich gaandeweg het boekbindersmeesterschap eigen wist te maken. Hij nam deel aan internationale wedstrijden en werd vele malen bekroond met de 1ste prijs. “Bij zo’n wedstrijd wordt verwacht dat je iets laat zien, wat nog niet eerder is gemaakt. Dat geldt voor de wijze waarop een boek is ingebonden, maar ook hoe de cover is vormgegeven. Meerdere malen heb ik me hiervoor laten inspireren door gerenommeerde kunstenaars, maar ook experimenteerde ik met diverse materialen.”
Zowel de Koninklijke Bibliotheek in Nederland als in België hebben boeken van hem aangekocht. De laatste tijd heeft Mario ontdekt dat ook iets anders hem voldoening geeft. “Tijdens de Festeynder te Nederweert raakte ik in gesprek met een houtsnijder. Inmiddels heb ik me die kunst ook eigen gemaakt. Verder fiets ik momenteel veel, zo’n achtduizend kilometer per jaar. Bezig blijven is het motto.”