‘De Tour win je in bed’ is een oeroude wielerwijsheid, ontleend aan een uitspraak van Joop Zoetemelk in de jaren '80. Nou, ik heb ooit drie weken in m’n nest gelegen, maar ik kan u zeggen dat ik er geen enkele ritzege mee heb geboekt.

Dit is natuurlijk onzin. Joop Zoetemelk bedoelde met zijn uitspraak dat een goede nachtrust belangrijk is om fit te zijn voor de volgende etappe. Op tijd naar bed, zo snel mogelijk de luwte in, weg bij de uitzinnige fans en de opdringerige pers. Want het wielrennen op professioneel niveau wordt nogal eens onderschat. Die Ronde van Frankrijk is nog een hele tour. Ik heb zelf wel eens voor een goed doel Alpe d’Hueze beklommen. Nou, jullie mogen gerust weten, bij mij was het meer Alpe duw ‘s!

Zwaar geïnspireerd door mijn wielerjeugdheld Joop Zoetemelk ben ik een paar jaar geleden gaan werken aan een humoristische sketch over een wielrenner. En om er nog meer feeling bij te krijgen kocht ik een racefiets en doorkruiste ik met grote regelmaat de polderwegen van de Biesbosch. Ingevingen werden kwinkslagen, oneliners werden korte verhaaltjes. En die verhaaltjes werden steeds smeuïger door een mêlee aan woordspelingen.

Het werd tijd om het uit te werken en binnen no time had ik 20 kantjes aan wieleronzin genoteerd. Schrijven is schrappen, uitvoeren is beoordelen. De juiste inspiratie komt bij mij nooit gelegen. Namelijk midden in de nacht, als ik in bed lig. Dus goed beschouwd komt het juist wèl gelegen, ontdek ik nu. Uiteindelijk bleven de leukste 240 zinnen over, 2150 woorden.

Ik ging met het onzinverhaal naar wielercafés, wielerverenigingen, wielerlezingen, wieler-pub-quizzen. En uiteindelijk begon ik er ook als tonprater succes mee te boeken. In het echt haal ik met moeite een gemiddeld tempo van 25km/h, maar in de ton kwam ik soms wel eens als snelste over de finish. Ik droomde dus ’s nachts over fietsgrappen maar er was nóg een droom die ik graag uit wilde laten komen: voor de vijfde keer winnen op het Keiebijters Kletstoernooi in Helmond. Dat zou dan een evenaring zijn van een stokoud record van de legendarische Helmondse kletser Eddy Buys (83). Hij won in 1970, 1971, 1972, 1973 en 1976. In 1972, hoe toevallig, als wielrenner Kees Kuitjes. Alsof het zo moest zijn.

Afgelopen zaterdag kwam ik voor de vijfde keer (2003, 2010, 2015 en 2016) als eerste over de meet in Zaal Traverse. Deze keer dus als wielrenner. Ik won met een banddikte verschil en fiets nu naast tonpraatheld Eddy Buys. Tegenwoordig woont Eddy Buys met zijn vrouw in Stiphout. Hij is de trotse beheerder van de allereerste echte Zilveren Narrekap. Zijn kleinzoon poetst ‘m regelmatig op. Eddy volgt het Keiebijters Kletstoernooi nog nauwlettend. Ik wil snel een keer met hem afspreken. Al is het maar uit respect voor Eddy en waardering voor dit grootse toernooi. In 1977 werd een nieuwe Zilveren Narrekap gemaakt en die staat nu voorgoed op mijn bureau.

Terugblikkend op deze zege als wielrenner bemerk ik nu dat ik die triomf – net als Joop Zoetemelk – in bed heb gewonnen.