Afgelopen week stond in het teken van elkaar een gelukkig 2017 wensen. Een bezoekje aan de slager, de bakker of de supermarkt werd begonnen of afgesloten met ‘de beste wensen’. Nu de kerstvakantie is afgelopen, staat ook deze week in het teken van elkaar een goed jaar wensen.

Sommige mensen hebben echter niets met deze traditie. Voor hen gaat de ene dag naadloos over in de andere dag, of het nu 31 december of 1 januari is maakt hen niets uit. Maar is dat ook zo?

Sinds onze jaartelling kunnen we gebeurtenissen refereren aan een bepaald jaar, op zich is dat natuurlijk al bijzonder. Een jaarwisseling betekent voor mij en heel veel mensen ook een terugblik van wat is er goed gegaan en wat niet. Wat waren de gelukkige momenten en wat waren de verdrietige dingen die op mijn pad kwamen.

Van de 365 dagen die 2017 telt zijn er inmiddels al weer elf voorbij. De eerste plofkraak in onze regio heeft alweer plaatsgevonden en ook terroristische aanslagen zijn een feit. Bijzonder is dat paus Franciscus afgelopen week te kennen heeft gegeven dat hij zich niet extra wil beveiligen. Deze Argentijn wil dicht bij de mensen staan. Hen aanraken en met hen kunnen praten. Voor hem dus geen gepantserde pausmobiel. Een bewuste keuze en hij beseft de gevaren, maar vertrouwt op god. Een nobel streven, maar of het effect heeft? Wanneer we aan het einde van dit jaar terugblikken zullen we het weten. Vooralsnog beperk ik me tot het heden en dan is het inderdaad zo dat de ene dag zich naadloos verbindt met de volgende.

Sinds kort heb ik namelijk Netflix ontdekt en voordat ik er erg in heb is de avond overgegaan in de nacht. Ik ben nooit een fanatiek kijker van series geweest, maar nu ik de ene na de andere aflevering zonder reclameonderbrekingen achter elkaar kan bekijken, ben ik aan de buis gekluisterd. Of ik dit een heel jaar volhoud weet ik niet. Eerlijk gezegd hoop ik van niet, want om de ene dag inderdaad naadloos te laten overgaan in de andere lijkt me niet zo´n goed plan.