De afgelopen weken heb ik geprobeerd tot rust te komen. Dus geen activiteiten op mijn sociale media, weinig afspreken en op vakantie naar hele rustige bestemmingen. Door alle coronaperikelen is onze vakantiebestemming drie keer gewijzigd. Uiteindelijk zijn we uitgekomen in Italië. Toen bleek dat we per ongeluk op de top van een berg een hotel hadden geboekt.

Om bij het hotel uit te komen moesten we alleen al 25 minuten door de bergen rijden. We verbleven een paar dagen bij een Italiaans gezin, waarbij de moeder chef-kok was. Midden in de natuur, geen bereik met je telefoon en heerlijk Italiaans eten. Je zou denken, wat wil een mens nog meer?

We sloten onze korte vakantie af met een paar dagen in een klein dorp in Zwitserland. Wederom midden in de natuur, weinig mensen en slecht weer. Maar wel met een prachtig uitzicht op Zwitserse bergen, precies zoals bekend van de televisie. Genoeg tijd om rust te pakken, alles wat de afgelopen maanden op ons af is gekomen te verwerken en veel tijd door te brengen met ons prinsesje.

Toch kwam ik erachter dat het niet mijn type vakantie is. Het was me toch allemaal te rustig. Ik hou van plekken bezoeken, culturen ontdekken, mensen ontmoeten en heel veel dynamiek. Dat zat er allemaal niet in. Ik ben dan liever thuis en aan het werk. Dus ben ik blij dat we het oude ritme weer op kunnen pakken, ondanks het feit dat het de komende tijd ingewikkeld wordt.

Sociologen verklaren onze kort lontjes, virologen waarschuwen voor een tweede corona golf en de economen wijzen ons op grote economische gevolgen. Kortom, hele onzekere tijden staan ons te wachten. Maar laten we samen onze schouders eronder zetten en heel hard werken om deze crisis te bestrijden.