Ik was net drie weken wethouder en alles was nieuw. Het vak van wethouder moest ik nog ontdekken. Was nog wat onzeker over mijn kennis op verschillende onderwerpen, over mijn optredens en of ik het allemaal wel goed deed. Met de jaren heeft dat gevoel zich ontwikkeld tot een gezonde spanning en positieve energie. Maar in die tijd was ik zowat elk weekend bekaf van een 80-urige werkweek en van alle eerste indrukken.

Toen was daar de uitnodiging voor de opening van een nieuw buurthuis in ‘t Hofke op een zondag. Ik heb het allemaal nog scherp in mijn geheugen, omdat het de eerste keer was dat ik in het weekend ook aan de slag mocht. Niet wetende dat er nog vele zouden volgen. De zaterdag ervoor fietste ik langs de plek waar de opening zou plaatsvinden. Ik wilde me verdiepen in hoe dit initiatief tot stand was gekomen en viel van de ene verwondering in de anderen. Een club vrijwilligers had een zowat vervallen pand in een paar weken tijd omgetoverd tot een mooie ontmoetingsplek voor jong én oud. En waarom? Omdat ze zich verantwoordelijk voelen voor hun eigen buurt. Ik voelde meteen dat het iets fantastisch was.

Toen ik daar aankwam die middag, werd ik door een grote groep mensen ontvangen. Ik was nerveus, maar ik voelde ook hoe de groep mij als het ware ‘besmette’ met hun positieve energie. Ik weet eigenlijk niet hoe de mensen mijn optreden hebben ervaren, maar ikzelf was niet zo tevreden. Toch ontstond daar wel een bijzondere band tussen mij en de vrijwilligers van Orka. Het moment waarop ik besloot te ontdekken hoeveel positieve, betrokken en enthousiaste mensen er in deze geweldige stad wonen. Afgelopen weekend was hun 5-jarig jubileum.

Helaas kon ik er niet bij zijn, vanwege ander werk: de voorbereidingen op de coalitieonderhandelingen. Maar ik heb die middag nog wel even met een aantal vrijwilligers stilgestaan bij de afgelopen vijf jaar. Hun buurthuis en mijn wethouderschap. We zijn allebei gegroeid en zijn elkaar niet uit het oog verloren. Hopelijk plakken we er allebei nog minstens vijf jaar aan vast.