Ze zag het met lede ogen aan: de dag dat ze met pensioen zou gaan. Afgelopen 4 december was het zover maar een maand later, op 3 januari, meldde ze zich weer. Nu als vrijwilliger, niet fulltime maar voor twee halve dagen per week. Maria Koolen (67): “Ik heb 43 jaar bij de Ergon bedrijven gewerkt en ik ben vastbesloten om de 50 jaar te halen. Met pensioen gaan is niks voor mij”.

Door Dorothée Foole

Van jongs af aan was ze gewend de handen uit de mouwen te steken. “Ik ben geboren in Luyksgestel als jongste in een gezin van elf kinderen. In ons gezin moest iedereen meehelpen”, vertelt ze.

“Mijn vader werkte vroeger in de mijnen maar kreeg last van stoflongen. Toen specialiseerde hij zich als slachter en werd door boeren in de omgeving ingehuurd. Ook ons eigen varken werd, nadat zij flink was vetgemest, door mijn vader eigenhandig geslacht. Hij had een speciaal pistool waarmee hij een pin in het hoofd van het varken schoot. Meteen daarna werd de keel opengesneden. Ik heb vaak geholpen om het nog warme bloed in een emmer op te vangen. Je moest dan ook goed roeren want anders ging ’t bloed klonteren. Het is maar net waarmee je wordt opgevoed denk ik, want wij vonden dat thuis maar heel normaal.”

Als de tuin moest worden omgeschopt, hielp Maria mee. “Met mijn kleine schopje”, lacht ze. ”En ook in onze moestuin was ik actief”.

Terugkijkend op die tijd van toen, bekent ze niet zo’n fijne jeugd te hebben gehad. ‘Mijn vader dronk en had losse handjes”, laat ze zich ontvallen.

Vrouwen

Na een paar vriendjes ontdekte Maria dat dit toch niet ‘haar ding’ was. Ze nam de bus naar Eindhoven. “Daar vroeg ik aan de eerste beste die ik tegenkwam waar ik een café kon vinden waar vrouwen andere vrouwen konden ontmoeten. Ik werd naar het Stratumseind gestuurd, naar het café van Paula.”

Maria kreeg een vriendin. “Zij had een flat in Woensel en als 22-jarige ging ik met haar samenwonen. Mijn baan bij een tentenfabriek in Bergeijk zei ik op en via het arbeidsbureau in Eindhoven kwam ik in contact met de Ergon bedrijven.”

Vrijwilligerscontract

Haar ‘groene vingers’ zorgden ervoor dat Maria een baan kreeg bij de kwekerij van het bedrijf. “Verschillende jaren heb ik aan de Oirschotsedijk gewerkt. Mijn werk bestond onder meer uit het enten van planten, bemesten van de tuinen en verzorgen van de rozen. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Ook toen we later naar ‘t Bokt verhuisden, heb ik het altijd naar mijn zin gehad. Maar die naderende pensioensleeftijd zat me de laatste jaren dwars. Ik wil helemaal niet met pensioen, liet ik mijn leidinggevende weten. Maar ja, toch kwam het moment daar.”

Mooi afscheid

“Ik heb een heel mooi afscheid gehad, kreeg zelfs van enkele vriendinnen een lieve chihuahua van 3 jaar. Momenteel heb ik geen relatie meer, daar ben ik ook niet naar op zoek. Max is mijn troeteldiertje, hij heeft zijn eigen stoel en ik ga er trots mee wandelen. Super blij ben ik dat ik nu bij de Ergon bedrijven een vrijwilligerscontract heb mogen tekenen. Ik ben nu weer terug op mijn oude stekje. Ik geniet ervan!”