Leven zonder muziek? Johan Aben (64) kan het zich niet voorstellen. Maar ja, wat wil je wanneer je vader, opa en zelfs overgrootvader het muziekgen in zijn DNA hebben meegegeven. Hoewel Johan als autodidact verschillende muziekinstrumenten weet te bespelen, zijn het toch de trommels waaraan hij zijn hart verpand heeft.
EINDHOVEN - Binnenkomend in zijn woning in Woensel heb je niet het gevoel dat hier iemand woont, die het liefst ieder moment van de dag met muziek bezig is. Dit verandert wanneer je de fors uitgebreide garage betreedt. Ontelbare trommels en kleine geluidsinstrumenten, die van origine over de hele wereld vandaan komen, hangen, staan en liggen in de ruimte.
“Mijn vader speelde in de jaren 1950 op feesten en partijen. Samen met de band repeteerde hij in onze woonkamer. Toen ik de drummer bezig zag, dacht ik meteen, dat wil ik ook! Mijn eerste trommel kreeg ik op mijn veertiende. Leven van de muziek dat wilde ik, maar ik ben een kind van de wederopbouw. Een gedegen opleiding met goede kansen op een baan stonden centraal. Ik rondde mijn studie op de HTS succesvol af en mocht me ing. noemen. Alleen heb ik er nooit iets meegedaan.”
Hoewel drummen zijn eerste liefde was, schakelde Johan al snel over naar percussie. “Dat stelt me in staat om allerlei klankjes en kleurtjes aan mijn getrommel toe te voegen.” Johan slaagde erin om een leven als muzikant te leiden en speelde mee met bands van bekende artiesten, hij gaf les, trad op in gevangenissen en op scholen én hij schreef zich in bij het conservatorium voor lichte muziek in Hilversum.
“Af en toe moest ik tijdelijke baantjes nemen om het financieel rond te breien.” Samen met zijn vrouw en dochter Renee geeft Johan ook huisconcerten. In hun ‘muziekkamer’ ontvangen ze bekende trommelaars, van wie de foto’s aan de wand getuigen. Spelen met geluid, het is een levenselixer voor Johan. “Aan stoppen denk ik niet, wanneer ik zie hoeveel plezier ik mensen kan bezorgen, dan geeft me dat voldoening. Ik hoop hierm nog lang mee door te gaan.’