Martina Roovers
Erkenning voor Suzanne Wouda
De Griffeljury heeft medio juni tien kinderboeken bekroond met een Zilveren Griffel. In de categorie negen jaar en ouder won Suzanne Wouda uit Eindhoven er één voor haar boek Sabel, dat verhaalt over Max die tijdens de Duitse bezetting in Kamp Vught belandt. De rode kater Sabel is zijn houvast. ‘Het boek is een waardevolle uitbreiding van de verhalen die we al kennen over deze zwarte bladzijde uit onze geschiedenis’, aldus het juryrapport.
EINDHOVEN - Dat het verhaal over een onschuldig kind in een complexe wereld is bekroond met een Zilveren Griffel, voelt voor Suzanne Wouda (44) als erkenning. “Het was een grote verrassing. Hoewel het boek tal van positieve recensies kreeg, zijn er in het afgelopen jaar veel andere goede kinderboeken verschenen. Ik heb altijd vertrouwen gehad in Sabel. Dat het nu is beloond, voelt fantastisch.” Het is overigens niet de eerste keer dat Suzanne in de prijzen valt. Eerder kreeg haar boek Verschoppelingen een Vlag en Wimpel, werd Zwart water genomineerd voor de Thea Beckmanprijs en won ze de schrijfwedstrijd ‘De pennen zijn geslepen’.
Ambities vervlochten
Als kind droomde Suzanne van een carrière als archeoloog. Een studie geschiedenis leek haar ook wel wat. Nadat haar verhaal in groep 8 werd uitgekozen voor de schoolkrant ambieerde ze eveneens het schrijversvak. Ze koos echter voor de pabo en aansluitend een baan in het onderwijs. Inmiddels zijn de fascinatie voor geschiedenis, werken met kinderen en schrijven met elkaar vervlochten, want ze heeft ondertussen zes historische kinderboeken geschreven en één voor volwassenen. “Wanneer ik op een plek ben waarvan ik weet dat er in het verleden van alles is gebeurd, fantaseer ik daarover. Het boeit me enorm.” Sabel verhaalt over Kamp Vught. Niet de meest voor de hand liggende locatie om tot leven te wekken. “Integendeel. De research was heftig, omdat het over kindertransporten in de oorlog gaat. Ik krijg het er nog koud van. Je denkt dat je best wat weet over de Tweede Wereldoorlog, maar door dat onderzoek besefte ik nóg meer wat het heeft betekend voor al die mensen. Dat maakt het tegelijkertijd ook boeiend. Hoewel ik het aanvankelijk niet met die intentie heb geschreven, wil ik nu dat mensen het verhaal kennen.” Door feiten te verweven met humor, fantasie en spanning, heeft Suzanne geprobeerd het verhaal wat lichter te maken. Ook omdat het een kinderboek is. “Nu het is bekroond, weet ik dat het is gelukt.”Schrijven over historie geeft Suzanne houvast. “Bepaalde feiten horen in het verhaal en ze moeten kloppen. Daar onderzoek naar doen, vind ik interessant. Zo ontdek je soms details die je laten nadenken over de omgeving waarin je leeft.” Door er voorts over te fantaseren, krijgt het volgens Suzanne een soort waarde. “Vooral omdat er zó veel is gebeurd op zo’n plek.”